The future that is to be built. Futurology and architecture in the Polish People’s Republic

Wydział Historyczny: Instytut Historii SztukiPraca poświęcona jest prezentacji polskich projektów architektury i urbanistyki przyszłości pochodzących z lat 60. i 70. XX w. Okres ten był świadkiem szczególnego zainteresowania problematyką przyszłości, jej eksplorowania i najkorzystniejszego kształtowania. Był także momentem swoistej kulminacji powojennego optymizmu wywołanego stałym wzrostem gospodarczym i szybkim rozwojem nauki i techniki, ale też przewartościowania tego dorobku i rachunku kosztów, jakie postęp ten za sobą niósł. W architekturze również był to dość złożony moment, w którym z jednej strony zdawały się otwierać nowe perspektywy związane z nowym sposobem kształtowania środowiska miejskiego w formie wielofunkcyjnej megastruktury, a także z nowymi materiałami (jak różnorodne tworzywa sztuczne) i konstrukcjami (np. struktury pneumatyczne), z drugiej jednak architektura nowoczesna podlegała z wielu stron ostrej krytyce. W tych okolicznościach zrodziła się międzynarodowa fala wizjonerskich projektów architektury „jutra”, która dotarła również do Polski. Jej pokłosiem były nie tylko stosunkowo liczne futurologiczne koncepcje projektowe, w których znajdowały odzwierciedlenie zarówno pomysły nurtujące cały ówczesny wizjonerski ferment, jak i idee wywodzące się jeszcze z „heroicznego” okresu modernizmu. Była nim też dość szeroka debata na temat stanu i perspektyw polskiej architektury, a także tego jaka powinna ona być, by można ją było z pełną odpowiedzialnością przekazać przyszłym pokoleniom w spadku.Praca poświęcona jest prezentacji polskich projektów architektury i urbanistyki przyszłości pochodzących z lat 60. i 70. XX w. Okres ten był świadkiem szczególnego zainteresowania problematyką przyszłości, jej eksplorowania i najkorzystniejszego kształtowania. Był także momentem swoistej kulminacji powojennego optymizmu wywołanego stałym wzrostem gospodarczym i szybkim rozwojem nauki i techniki, ale też przewartościowania tego dorobku i rachunku kosztów, jakie postęp ten za sobą niósł. W architekturze również był to dość złożony moment, w którym z jednej strony zdawały się otwierać nowe perspektywy związane z nowym sposobem kształtowania środowiska miejskiego w formie wielofunkcyjnej megastruktury, a także z nowymi materiałami (jak różnorodne tworzywa sztuczne) i konstrukcjami (np. struktury pneumatyczne), z drugiej jednak architektura nowoczesna podlegała z wielu stron ostrej krytyce. W tych okolicznościach zrodziła się międzynarodowa fala wizjonerskich projektów architektury „jutra”, która dotarła również do Polski. Jej pokłosiem były nie tylko stosunkowo liczne futurologiczne koncepcje projektowe, w których znajdowały odzwierciedlenie zarówno pomysły nurtujące cały ówczesny wizjonerski ferment, jak i idee wywodzące się jeszcze z „heroicznego” okresu modernizmu. Była nim też dość szeroka debata na temat stanu i perspektyw polskiej architektury, a także tego jaka powinna ona być, by można ją było z pełną odpowiedzialnością przekazać przyszłym pokoleniom w spadku