Stosunki emocjonalne w rodzinie z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie.

Relacje, które istnieją pomiędzy członkami rodziny, są fundamentem właściwego rozwoju każdego człowieka i mają charakter wartościujący dla funkcjonowania jednostki. Prawidłowe stosunki rodzinne nabierają szczególnego znaczenia w przypadku rodzin zmagających się z kryzysem upośledzenia dziecka. W artykule przedstawiono wyniki badań, których celem była analiza stosunków emocjonalnych w rodzinie z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie. Wyniki pokazują, że w omawianych rodzinach największe zaangażowanie emocjonalne (najintensywniejsza wymiana uczuć z pozostałymi członkami rodziny), wykazują matki i dzieci niepełnosprawne intelektualnie. Najsłabszy związek emocjonalny z rodziną mają natomiast dzieci zdrowe. W kontaktach pomiędzy matką a ojcem oraz pomiędzy dzieckiem zdrowym a niepełnosprawnym umysłowo dominują emocje negatywne, natomiast w kontaktach matki z dzieckiem niepełnosprawnym przeważają emocje pozytywne. Badania pokazały także, że stosunki uczuciowe pomiędzy ojcem a matką zależą od relacji pomiędzy ojcem a dzieckiem upośledzonym umysłowo. Im bardziej pozytywne emocje kieruje ojciec w stronę dziecka niepełnosprawnego intelektualnie tym więcej pozytywnych emocji otrzymuje od matki