Cierpienie rodziców dzieci upośledzonych umysłowo-perspektywa rozwojowa

Każda sytuacja, w jakiej znajduje się człowiek, może mieć na niego zarówno konstruktywny jak i destruktywny wpływ. Stwierdzenie to odnosi się także do takich przeżyć granicznych jak cierpienie. Wielki ból jest w stanie wywołać olbrzymi wstrząs i pozostawić trwałe ślady w funkcjonowaniu jednostki, nie powinien jednak uniemożliwić jej rozwoju. Cierpienie bowiem może stać się początkiem duchowego rozwoju i doprowadzić do wewnętrznej dojrzałości. W psychologii humanistycznej wielokrotnie podkreślano pozytywne wartości cierpienia. Tacy autorzy jak A. Maslow, C. G. Jung, V.E. Frankl czy K. Dąbrowski zakładają, że sytuacje kryzysowe, graniczne mogą służyć lepszemu wykorzystaniu potencjału rozwojowego i wypracowaniu lepszych form funkcjonowania. Z badań wynika, że dziecko upośledzone umysłowo jest dla swoich rodziców doświadczeniem bolesnym, które możemy nazwać cierpieniem. Artykuł poszukuje odpowiedzi na pytanie o uwarunkowania rozwoju rodziców borykających się z kryzysem upośledzenia. W związku z tym, że rodzice dziecka o obniżonym rozwoju intelektualnym żyją w sytuacji permanentnego stresu i obciążenia, powstaje pytanie czy i w jakim stopniu możliwe jest przewartościowanie ich sytuacji życiowej w taki sposób, aby dostrzegli w niej możliwości rozwoju indywidualnego. Rzecz dotyczy spojrzenia na rozwojową sytuację jednostki z perspektywy warunków determinujących rozwój nawet w sytuacji cierpienia