Być bliżej dziecka. Efektywne nauczanie w ujęciu rozwojowym

Autor analizuje różne ideologie edukacji oraz ich wpływ na rozwój dzieci. Zauważa, że w świetle współczesnych teorii rozwoju psychicznego człowieka kluczowym aspektem sytuacji edukacyjnej jest jej interaktywność rozumiana, na przykład, tak jak w koncepcji epizodów wspólnego zaangażowania Rudolfa Schaffer’a. Główną cechą interaktywnej edukacji szkolnej jawi się, w konsekwencji, jakość dopasowania poziomu rozwoju dziecka i wymagań edukacyjnych ujmowana, na przykład, tak jak w pojęciu strefy najbliższego rozwoju Lwa S. Wygotskiego. Autor podkreśla również znaczenie adekwatności szkolnego kontekstu do specyfiki życia w dorosłości. Ujawnia się ona w wyborze głównych celów nauczania szkolnego, z których najważniejszymi w tym kontekście jest rozwijanie: 1) zdolności do swobodnego poruszania się w obszarze znaczeniowym i technologicznym kultury, 2) umiejętności samodzielnego analizowania, planowania i realizacji własnych działań, 3) decentracji czyli zdolności do uwzględniania innych niż własny punktów odniesienia