24-36 Aylık Çocuğu Olan Annelerin Özyeterlik Algıları ve Çocuk Yetiştirme Tutumları ile Çocuğun Motor Gelişimi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

The starting point of the research is to find out whether the parents' attitudes of child rearing and self-efficacy perceptions in child rearing have an effect on the motor development of their children as children find more space to move. In this context, it is aimed to examine the relationship between self-efficacy perceptions and child rearing attitudes of mothers with 24-36 months old children and motor development of their children. For the study, which benefited from the relational screening model, 24-36 month-old children who go to Daycare Center and Nursery affiliated to the Ministry of Family Labor and Social Policies and their mothers were reached in the central districts of Ankara. The sample of the study consists of 200 children selected by stratified sampling method and their mothers. ‘Demographic Information Form’, ‘Parental Attitude Scale’ and ‘The Self Efficacy for Parenting Tasks Index-Toddler Scale’ filled by mothers and ‘Gazi Early Childhood Evaluation Instrument (GECEI)’ filled by the researcher for the children were used as data collection tools. Pearson Correlation test, independent groups t test and ANOVA tests were used with the mothers' parenting attitudes and self-efficacy perceptions and psychomotor development of the child. At the same time, a significant relationship was found between attitude, self-efficacy and psychomotor development, gender, age, birth order, educational status, socioeconomic level, presence of other family members and the number of children in the family. The results obtained were discussed and interpreted by scanning the related literature.Araştırmanın çıkış noktası, günümüzde çocukların giderek daha az hareket edecek alan bulabilmesi ve ailelerin çocuk yetiştirme tutumları ve çocuk yetiştirmedeki özyeterlik algılarının çocuklarının motor gelişimleri üzerinde bir etsinin olup olmadığının anlaşılmaya çalışılmasıdır. Bu kapsamda, 24-36 aylık çocuğu olan annelerin özyeterlik algıları ve çocuk yetiştirme tutumları ile çocuklarının motor gelişimi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmaktadır. İlişkisel tarama modelinden yararlanılan çalışma için, Ankara ili, merkez ilçelerinde, Aile Çalışma ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’na bağlı, Gündüz Bakımevi ve Kreş’lere devam etmekte olan 24-36 aylık çocuklar ve onların annelerine ulaşılmıştır. Araştırmanın örneklemini, tabakalı örnekleme yöntemi ile seçilen 200 çocuk ve onların anneleri oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak annelerin doldurduğu ‘Demografik Bilgi Formu’, ‘Ebeveyn Tutum Ölçeği’ ve ‘Anne Babalık Görevlerinde Özyeterlik İndeksi (1-3 Yaş Grubu Ölçütü)’ ile çocuklar için araştırmacı tarafından doldurulan ‘Gazi Erken Çocukluk Aracı (GEÇDA)’ kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde SPSS 25 paket programı ile Pearson Korelasyon testi, bağımsız gruplar t testi ve ANOVA testleri kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda, annelerin çocuk yetiştirme tutumları ve özyeterlik algıları ile çocuğun psikomotor gelişimi arasında ilişki bulunmuştur. Aynı zamanda, tutum, özyeterlik ve psikomotor gelişim ile çocuğun cinsiyeti, yaşı, doğum sırası ile anne ve babanın yaşı, çalışma durumu, eğitim seviyesi, sosyoekomonik düzeyi, ailede yaşayan başka bireylerin varlığı ve ailedeki çocuk sayısı arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Elde edilen sonuçlar, ilgili alan yazın taranarak tartışılmış ve yorumlanmıştır