Feindbildkommunikation. Polarisieren und Diskreditieren im politischen Diskurs

Negatywny wizerunek najczęściej przypisywany jest do pojedynczych osób, grup osób lub całych narodów. W propagandzie po takie zabiegi sięga się przede wszystkim wówczas, gdy chodzi o stanowcze odrzucenie postulatu lub wyrażenie sprzeciwu wobec stanowiska przeciwników politycznych. Na płaszczyźnie języka takie postępowanie może w zależności od emocjonalnego zaangażowania przybrać bardzo różnorodne formy: od formułowania negatywnych ocen aż po manifestację pogardy lub nienawiści. Przytoczone w poniższym tekście przykłady dotyczą konkretnego faktu historycznego: wybuchu pierwszej wojny światowej.The enemy’s image can be socially constructed on the level of single persons, political parties or whole country. This distortion propaganda targets the enemy’s portrayal to emphatically de-cline the stances and the positions of a given political opponent. Linguistically, the enemy’s image construction can be formed in various ways depending on the emotional engagement of the speaker: These forms varies from just negative evaluations to profound contempt and hate speech. This article examines this phenomenon in some historical documents concerning the outbreak of the World War 1.Die Publikation wurde aus Mitteln des Instituts für Germanistik der Universität Łódź und des Vereins akademischer Lehrer zur Förderung der Kultur europäischer Sprachen finanziert