Mimarlık Bölümü Öğrencilerinin Akademik Tükenmişlikleri

Ülkemizde verilen lise eğitimi ezbere dayalı ve test ağırlıklı bir sistemdir. Çoktan seçmeli sorulardan oluşan sınavlarda öğrenciye seçenekler verilmekte ve doğru olanı seçmesi beklenmektedir. Öğrencinin insiyatifini kullanma, mantığını ve bilgilerini hayal gücü ile birleştirerek bir düşünceyi üretme gibi bir çabası bulunmamaktadır. Bu süreç, öğrencinin düşünme stratejisini devamlı tekrar eden bir kalıba oturtmaktadır. Üniversite eğitiminin lise eğitiminden önemli farklarından biri de bu noktada ortaya çıkmaktadır. Üniversite eğitiminin amacı meslek bilgisi alt yapısını oluşturmanın yanı sıra temel bilgileri kullanarak alternatifleri de kendi üretebilen bireyler yetiştirmektir. Bu nedenle öğrencilerin, lise eğitiminden çok farklı bir yapıya sahip olan üniversite eğitimine adapte olması zaman almaktadır. Özellikle mimarlık gibi tasarım ağırlıklı derslerin yoğun olduğu bölümlerde öğrenciyi daha sancılı bir süreç beklemektedir. Mimarlık eğitimi, öğrenciye yaratıcı düşünme metodolojisini öğretmeyi, dolayısıyla düşünen, algılayan ve yaratıcı fikirler üretebilen mimarlar yetiştirmeyi hedeflemektedir. Bu hedeflere paralel olarak düzenlenmiş ve tasarım yapma temeline dayalı derslerin ağırlıklı olması, mimarlık bölümünü kazanan öğrencilerin, farklı bir sosyal çevreye girmesinin yanında farklı algılama ve düşünme tarzına da hızlı şekilde adapte olmaları gerekliliğini ortaya çıkarmakta; tüm bunlara yoğun çalışma temposunun da eklenmesi ile öğrenciler ruhsal açıdan kendilerini tükenmiş hissetmektedirler. Bu bildirinin temelini oluşturan çalışmanın amacı da mimarlık bölümü öğrencilerinin akademik tükenmişlik düzeylerini belirlemektir. Bu amaçla Çukurova Üniversitesi Mimarlık Bölümü öğrencilerine bir anket çalışması yapılmış; öğrencilerin yaşadıkları ruhsal değişimin, yaratıcılık gerektiren mimari proje derslerindeki performanslarına etkileri araştırılmıştır