Retrospective planning of metastatic renal cell carcinoma

Renal Hücreli Karsinom (RHK) tüm kanserlerin %2-3'lük kısmını oluşturmaktadır. En yüksek insidans, gelişmiş ülkelerde görülür. Tüm dünyada ve Avrupa'da hastalığın insidansında yıllık yaklaşık %2 oranında artış gözlenmektedir. RHK, böbrek içinde en sık gelişen kitlesel lezyondur. Klinik olarak sessiz ilerleyen ve yüksek oranda metastatik seviyede tespit edilen renal hücreli kanserlerde tedavi seçeneklerinin sırası ve etkisi yapılan araştırmalarla önem kazanmaktadır. Lokalize RHK için cerrahi genellikle tedavi edicidir. Cerrahi prosedür, hastanın yaş, komorbiditesi, hastalığın yayılımına bağlı olarak radikal veya parsiyel nefrektomiyi içerebilir. Rezektabl tümör ve eşlik eden tek metastazı olan seçilmiş hastalarda metastaz rezeksiyonu ile birlikte olan radikal nefrektomi küratif olabilir. Cerrahi adayı olmayan göreceli küçük renal kitleli olan hastalarda diğer ablatif tedaviler seçenek olabilir (kriyoterapi, radyofrekans ablasyon) . Tanı anında %20-30, takiplerinde %20-40 oranında metastaz saptanan RHK'larının ülkemizde ilk basamak tedavisi interferon alfa olarak uygulansa da genellikle sonrasında progresyon gözlenen hastalarda, tirozin kinaz inhibitörleri (TKI) , vasküler endotelyal growth faktör (VEGF) yolu ve rapamisin protein kompleksinin mekanistik hedefi (m TOR) inhibisyonuyla geliştirilen tedavilerin daha etkin olduğu gösterilmiştir. Fakat ülkemizde halen 1. basamak tedavide TKI ve VEGF reseptör inhibitörlerinin ödemesi devlet tarafından yapılmamaktadır. VEGF yolunun blokajı iki yolaktan gerçekleşmektedir, bu yolları kullanan ajanlar; VEGF reseptörünün intrasellüler parçasını bloke eden küçük molekül TKI'lar (sunitinib, pazopanib, cabozantinib, axitinib, sorafenib), VEGF reseptörüne bağlanmayı engelleyen, dolaşan VEGF'ye bağlanan monoklonal antikorlardır (bevacizumab). Bu çalışmanın amacı; merkezimizdeki 01.01.1998 - 31.12.2016 arasında RHK tanısı almış 98 hastada, hastaların tedavisinde uygulanan tirozin kinaz inhibitörü, m TOR inhibitörü ve VEGF inhibitörü gruplarının yanıtlarının değerlendirilmesidir.Renal cell carcinoma (RCC) accounts for 2-3% of all cancers. The highest incidence is seen in developed countries. The incidence of the disease is increasing by about 2% annually in the whole world and in Europe. RCC is the most common massive leuconium in the kidney. In renal cell carcinomas with clinically silent progression and at high metastatic levels, the order and effect of the treatment options gain importance. Surgery for localized RCC is usually curative. The surgical procedure may involve radical or partial nephrectomy depending on the age, comorbidity, and extent of disease in the patient. In selected patients with resectable tumor and concomitant single metastasis, radical nephrectomy with metastatic resection may be curative. Other ablative therapies may be an option in patients with relatively small renal masses without surgical candidates (cryotherapy, radiofrequency ablation). In patients with RCC who have metastasized 20-30% at the time of diagnosis and 20-40% of follow-up, they are treated with interferon alpha as the first line therapy in our country, and in patients with progression usually followed by tyrosine kinase inhibitors (TKIs), vascular endothelial growth factor (VEGF) pathway and rapamycin (mTOR) of the protein complex has been shown to be more effective. However, in our country, payment of TKI and VEGF receptor inhibitors is not done by the state at the first step treatment. Blockage of the VEGF pathway occurs in two ways; Small molecule TKIs (sunitinib, pazopanib, cabozantinib, axitinib, sorafenib) that block the intracellular part of the VEGF receptor are monoclonal antibodies (bevacizumab) that bind to circulating VEGF, which prevents binding to the VEGF receptor. The purpose of this study is; to evaluate the response of tyrosine kinase inhibitor, mTOR inhibitor and vascular endothelial growth factor inhibitor groups in 98 patients who were diagnosed with RCC between 01.01.1998 and 31.12.2016 in our center