Rodni stereotipi i metafore u prozi T. Tolstoj, Lj. Petruševske i Lj. Ulicke

Cilj je ovog završnog rada kroz određenje „ženske književnosti“ kao polja određenog dekonstrukcijom tradicionalnih rodnih stereotipa i metafora analizirati odabrane priče suvremenih ruskih spisateljica T. Tolstoj, Lj. Petruševske i Lj. Ulicke (Lov na mamuta – Ohota na mamonta, Svoj krug – Svoj krug i Sonječka – Sonečka). Pred samom se analizom u radu objašnjavaju termini roda, rodnih stereotipa i metafora te kako oni ulaze u polje „ženske proze“. Navedene spisateljice i njihova djela dio su tog polja proznog stvaralaštva jer analiza tekstova pokazuje da je u svakoj priči dekonstrukcija rodnih stereotipa važan element kompozicije. Tatjana Tolstaja u Lovu na mamuta poigrava se arhetipima, a njezini su junaci androgini. Na taj način ruši obilježja koja tradicionalno pripadaju muškom i ženskom rodu. Ljudmila Ulickaja u Sonječki uvodi odnos majstora i lutke, no kroz djelo ruši taj odnos suptilno dajući likovima osobine suprotnog roda, dok Ljudmila Petruševskaja uvodi novi „srednji rod“– koji je možda jedini moguć u razrušenom svijetu koji se njezinim stvaralaštvom prikazuje