Jaka miała być rola koordynatora leczenia onkologicznego, a jak jest w rzeczywistości?

Wstęp. W związku z wielodyscyplinarnością leczenia onkologicznego konieczna jest jego odpowiednia koordynacja. W od­powiedzi na tę potrzebę pojawiła się idea utworzenia w systemie opieki onkologicznej nowej profesji, tzw. koordynatora leczenia onkologicznego. Celem pracy była ocena rzeczywistej roli koordynatorów w szpitalach w Polsce. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono za pomocą kwestionariusza ankietowego wśród osób zatrudnionych na stanowisku koordynatora i osób, które pełnią rolę koordynatora w ramach dodatkowych obowiązków. Wyniki. Badaniem objęto 95 koordynatorów z różnych ośrodków w Polsce, z czego połowa została zatrudniona celowo na stanowisku koordynatora. Mniej niż połowa (40%) odbyła szkolenia dotyczące ich pracy. Głównym zadaniem koordy­natorów jest dbanie o to, aby dokumentacja związana z kartą diagnostyki i leczenia onkologicznego (DiLO) pacjenta była kompletna, ustalanie terminów badań diagnostycznych i wizyt w gabinetach lekarskich oraz współpraca z działami staty­styki medycznej. Tylko połowa koordynatorów informuje lub samodzielnie udziela pacjentowi wsparcia pozamedycznego. Koordynatorzy w swojej pracy spotykają się z wieloma różnymi trudnościami. Wnioski. Koordynatorzy są cenną grupą zawodową w polskim systemie opieki onkologicznej. Nie ma jednak jasno okre­ślonych zadań, systematycznych szkoleń i wsparcia