Nowoczesna terapia ostrych zespołów wieńcowych oparta na prasugrelu — dostępna dla polskiego pacjenta

Chorzy z ostrymi zespołami wieńcowymi poddawani pierwotnej angioplastyce powinni otrzymywać podwójną terapię przeciwpłytkową kwasem acetylosalicylowym w skojarzeniu z inhibitorem P2Y12. Preferowanymi inhibitorami P2Y12 są prasugrel i tikagrelor. Leki te umożliwiają osiągnięcie szybszego, większego i bardziej stałego stopnia zahamowania receptorów płytkowych P2Y12 i prowadzą do lepszych wyników klinicznych niż zastosowanie klopidogrelu. Prasugrel jest przeciwwskazany u pacjentów z wywiadem przebytego udaru/przemijającego ataku niedokrwiennego i ogólnie nierekomendowany u chorych powyżej 75. roku życia oraz u chorych z małą masa ciała (< 60 kg), jako że w tych grupach chorych nie wykazano przewagi prasugrelu nad klopidogrelem. Jeśli jednak po przeprowadzonej analizie korzyści i ryzyka zapadnie decyzja o zastosowanie prasugrelu u chorych starszych niż 75 lat bądź lżejszych niż 60 kg, to dawka podtrzymująca powinna być zmniejszona do 5 mg/dobę. Tikagrelor może wywoływać przejściowe napady duszności, co niekiedy stanowi przyczynę odstawienia leku. Ani prasugrelu, ani tikagreloru nie powinno się stosować u chorych po krwawieniu do ośrodkowego układu nerwowego stosujących dousutną antykoagulację oraz u chorych z umiarkowaną bądź ciężką dysfunkcją wątroby. Jeśli żaden z tych leków nie jest dostępny dla pacjenta bądź są przeciwwskazane, to klopidogrel powinien być zastosowany w ich miejsce. Ze względu na ograniczenia ekonomiczne w wielu przypadkach polscy pacjenci byli dotąd pozbawieni możliwości nowoczesnej strategii leczenia silnymi inhibitorami P2Y12, ale pojawił się na rynku preparat generyczny prasugrelu