Normalni evropski alter-ego - o jednom Huserlovom samoosvrtu

In this paper I am trying to make explicit the relation between late Husserl's thinking on nature of philosophy and his theory of Other as alter-ego (from Cartesian Meditations and Ideas II). I have found that connections between those topics are enabled by Husserl's more implicit - but undoubtly effective - theory of normality, which, almost silently, directs larger part of his last writings.U ovom tekstu razmatra se odnos Huserlovih poznih kolebanja (iz Krize evropskih nauka) oko prirode filozofije sa njegovim nalazima u pogledu mogućnosti saznanja Drugih (iz Kartezijanskih meditacija i Ideja II). Autor ovog članka dolazi do toga da je odnos između te dve teme posredovan teorijom normalnosti, koja implicitno usmerava Huserlovo mišljenje na nekim od njegovih najodsudnijih etapa, povezujući - i to na posve dramatičan način - stavove o Drugom kao alter-egu i one o poziciji određenih naroda spram kompleksa tzv. evropske duhovnosti