Comparison of hydrotherapy and interferential currents in the treatment of osteoarthritis of the knee

OA, eklem kartilajının ve beraberinde subkondral kemiği etkileyen, sinovyal ve paraartiküler dokularda değişimlerle karakterize, dejeneratif bir süreçtir. OA'in tanısı için kabul edilen bir kriter olmamakla birlikte, tanı, klinik semptomlara ve radyolojik bulgulara dayanır. OA'te en sık diz eklemi, daha sonra sırasıyla kalça ve el eklemleri tutulur. OA'te tedavinin esas amacı semptomların giderilmesi olduğu belirtilmektedir. Yaptığımız taramada diz OA'i tedavisinde hidroterapi ve İFA akımların karşılaştırılmasıyla ilgili kontrollü bir çalışmaya rastlamadık. Bu noktadan hareket ederek diz osteoartritinin hidroterapi ve interferansiyel akımlarla tedavisinde semptomlarda bir değişiklik olup olmadığı ve bu iki grubun birbirlerine ve kontrol grubuna üstünlüğünün olup olmadığını araştırmayı amaçladık. Araştırmamızı Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı'na bağlı Atatürk Rehabilitasyon Merkezi Kükürtlü Kaplıcalarında ayaktan izlenen, bilateral diz osteoartriti tanısı konmuş 84 hastayı rastgele 3 gruba ayırdık. 1. Gruptaki 30 hastaya hidroterapi + egzersiz + parasetamol, 2 gruptaki 29 hastaya interferons +67 egzersiz + parasetamol, 3. gruptaki kontrol grubu olarak alınan 25 hastaya egzersiz + parasetamol tedavisine alındı. Araştırmaya alınan bütün hastalar 6 hafta boyunca izlendiler. Bu süre zarfında tedavi öncesi, tedavi sonu ( 14. gün ) ve tedavi sonu 30. gün olmak üzere 3 kez kontrol edildiler. Araştırmada ; ağn ( istirahatte, ayakta durmakla, yürümekle, sandalyeden kalkarken, merdiven çıkarken.çömelme sırasında, pasif fleksiyonda, gece ağrısı ) duyarlılık ( algometre ile ölçüm, ritche artiküler indeksi ), inaktivite katılığı, 15 metre yürüme süresi, kuadriseps kas gücü, aktif fleksiyon derecesi ve pasif fleksiyon derecesini parametre olarak kullandık. 6 haftalık sürenin sonunda hidroterapi ve interferens tedavi grubunda bulunan hastalarda ağrı, duyarlılık, inaktivite katılığı, 15 metre yürüme süresi, kuadriseps gücü, aktif fleksiyon derecesi ve pasif fleksiyon derecesinin ölçümlerinde istatiksel olarak ileri derecede belirgin bir düzelme saptadık. İFA uygulanan grupta, tedavi sonu ölçümlere göre merdiven çıkarken ağrı, çömelme sırasında ağrı ve pasif fleksiyon ağrısında hidroterapi grubuna göre daha anlamlı bir düzelme görüldü. Birinci ay ölçümlerinde ise aralarında istatiksel yönden anlamlı bir fark gözlenmedi. 6 haftalık süre sonunda her üç grupta kuadriseps gücünün değerlendirilmeşinde, tedavi öncesi değerlere göre tedavi sonu 1. Ay kontrollerinde ileri derecede belirgin bir düzelme sağlandı. Bunun dışındaki diğer parametrelerde, kontrol grubu olarak aldığımız 3. grupta anlamlı bir düzelme saptayamadık. Sonuç olarak, diz OA'in tedavisinde, hem hidroterapi hem de İFA, tek başına etkili kullanılabilecek tedavi yöntemleridir