Research on the botanical composition and effects of different fertilizer applications on the yield and botanical composition of Yeniyapan Range in Araplar Village, Kahramanmaraş.

TEZ5589Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2005.Kaynakça (s. 133-153) var.xv, 162 s. : rnk.res. ; 29 cm.This study was conducted to compare different aspects of range land vegetation for hay yield and botanical composition and to determine the effects of different fertilizer applications on yield and botanical composition on West aspect of the range in Araplar Village, Türkoglu-K.Maras in 2001-2003. In this study five doses of nitrogen (0, 5, 7.5, 10 and 15 kg/da) combined with five doses of phosphorus (0, 4, 6, 8 and 10 kg/da) were applied. Results of the vegetation study in 2001 showed that mean plant basal cover percentage of the range vegetation was 81.6%. Percentages of grasses, legumes and other family plants in the total plant weight were 46.4, 17.4 and 36.2, respectively. Percentages of grasses in West aspect and percentage of legumes in North aspect were higher than those in the other aspects of range while other family plants were dominant in the South aspect. A total of 68 species from 54 genuses belonging to 21 families were determined in the vegetation. The hay yield changed from 128.4 kg/da to 185.4 kg/da depending on the aspects. Grazing capacity of the range was calculated as 170 BBHB. According to average of two years of the fertilizer applications in 2002-2003, increasing nitrogen doses increased the hay yield, contribution of grasses to the hay yield, crude protein yield and grazing capacity. Also the increasing nitrogen doses decreased the legume rate and the application of nitrogen fertilizers decreased the crude protein ratio but different between doses were not statistically significant. 4 kg/da phosphorus dose increased the legume rate, crude protein yield and grazing capacity while the same phosphorus dose decreased the rate of plants from the other families. Furthermore, the effects of phosphorus doses were not significant on the grasses rate and crude protein ratio. This study showed that, the optimal doses of nitrogen and phosphorus for in conclusion quality hay yield were 15 kg/da nitrogen and 4 kg/da phosphorus combination.Bu arastırma 2001-2003 yılları arasında, Kahramanmaras ili, Türkoglu ilçesi, Araplar köyünde bulunan dogal bir meranın üç farklı yöneyinin botanik kompozisyonunun tespiti ve Batı yöneyinde farklı gübre uygulamalarının meranın verim ve botanik kompozisyonuna etkilerini saptamak amacıyla yürütülmüstür. Gübreleme çalısmalarında bes azot dozu (0, 5, 7.5, 10 ve 15 kg/da), bes fosfor dozu (0, 4, 6, 8 ve 10 kg/da) ile kombine edilerek uygulanmıstır. Arastırmanın 2001 yılında yürütülen ve birinci asaması olan vejetasyon ölçüm çalısmaları; meranın %81.6'sının bitki ile kaplı oldugunu, agırlıga göre botanik kompozisyonun %46.4'ünü bugdaygil, %17.4'ünü baklagiller ve %36.2'sini diger familya bitkilerinin olusturdugunu, bugdaygillerin en fazla Batı yöneyinde (%54.2), baklagillerin en fazla Kuzey yöneyinde (%46.9), diger familya bitkilerinin ise en fazla Güney yöneyinde (%43.6) bulundugunu göstermistir. İncelenen merada 21 familyaya ait 54 cinsin 68 farklı türü saptanmıstır. Kuru ot verimi, mera yöneylerine baglı olarak 128.4 kg/da ile 185.4 kg/da arasında degismistir. Meranın otlatma kapasitesi 170 BBHB olarak hesaplanmıstır. Arastırmanın 2002 ve 2003 yıllarında yürütülen ve ikinci asaması olan iki yıllık gübreleme çalısmalarının sonuçlarına göre; artan azot dozları kuru ot verimini, bugdaygillerin vejetasyonun verimine katılma oranını, ham protein verimini ve otlatma kapasitesini artırmıstır. Azot dozu arttıkça baklagillerin vejetasyona katılma oranı azalmıstır. Ayrıca azotlu gübre uygulamaları kontrole göre ham protein oranını azaltırken dozlar arasındaki fark önemsiz çıkmıstır. Bunun yanında, 4 kg/da fosfor dozu baklagillerin vejetasyonun verimine katılma oranını, ham protein verimini ve otlatma kapasitesini artırırken, diger familya bitkilerinin vejetasyona katılma oranını kontrol uygulamasına göre önemli derecede azaltmıstır. İncelenen fosfor dozları bugdaygillerin vejetasyonun verimine katılma oranında ve kuru otta ham protein oranında istatistiksel olarak önemli bir farklılık yaratmamıstır. Denemeden alınan sonuçlara göre yüksek ve kaliteli ot verimi elde etmek için optimum azot dozunun 15 kg/da, fosfor dozunun ise 4 kg/da oldugu sonucuna varılmıstır.Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: FBE2002D158