Investigation of factors increasing the recurrence risk in laryngeal cancer after laser surgery.

TEZ8529Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2011.Kaynakça (s. 47-53) var.viii, 54 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm.Aim: Larynx cancer is one of the most common cancer in the upper respiratory and gastrointestinal system. The treatment of larynx cancer is changed in last 3 or 4 decades by the improvements in conservative surgery, chemotherapy and radiotherapy. This study aimed to determine negative prognostic factors in larynx cancer after laser surgery. Materials and Methods: In this study we retrospectively analyzed 40 larynx cancer patients who were surgically treated with transoral microendoscopic laser surgery in Cukurova University Faculty of Medicine Otolaryngology Department. Patients were dived in to two groups in the name of recurrent and non-recurrent group. Patients in these groups are compared according to tumor extension to the subregions of the larynx (anterior commisure, ventricle floor and subglottic regions) and immunohistochemical expression of p53, Ki-67 and c-erbB-2 proteins. Results: The local recurrence times for recurrent group were in between 1 month and 5 years and mean recurrence time was 12.95 month. Anterior involvement was observed in 11 patients of recurrent group and in 6 patients of non-recurrent group. Ventricle floor involvement was observed in 12 patients of recurrent group and in 5 patients of non-recurrent group. Subglottic extension was observed in 2 patients of recurrent group and in 3 patients of non-recurrent group. There were 2 patients with no involvement of these 3 subregion in recurrent group and 12 patients in non-recurrent group. After statistical evaluation ventricle floor involvement is found more common in recurrent group with statistically significant(p=0.025). After the immunohistochemical evaluation, p53, Ki-67 and c-erbB-2 positivity was found 9/20(%45), 16/20(%80) and 3/20(%15) in recurrent group respectively. In non-recurrent group positivity of p53, Ki-67 and c-erbB-2 was found 14/20(%70), 17/20(%85), 8/20(%40) respectively. After the statistical evaluation p values for these 3 parameters calculated as 0.11, 0.677, 0.077, and as a result of this evaluation we could not find any significant difference in between these two groups. Conclusion: Finally we found that good exposition of lesion and quality of excision related with local recurrence in laser surgery. We could not find any prognostic importance of over-expression of p53, Ki-67 and c-erbB-2 in larynx cancer treated with laser surgery.Amaç: Larenks kanserleri üst solunum ve sindirim sistemi kanserleri arasında en sık rastlanılan kanserlerdendir. Larenks kanserlerinin tedavisi; son 30-40 yıl içinde konservasyon cerrahisinin gelişmesi, radyoterapi ve kemoterapideki ilerlemeler sayesinde değişikliğe uğramıştır. Bu çalışmada larenks kanseri nedeniyle lazer cerrahisi uygulanan sonrasında rekürrensi arttırabileceği düşünülen faktörlerin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: 2000 ve 2010 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalında larenks kanseri tanısıyla transoral mikroendoskopik lazer cerrahisi uygulanan ve takiplerinde lokal nüks gelişen 20 hasta ve 20 nüks gelişmeyen hasta olacak şekilde toplam 40 hasta incelendi. Bu iki gruptaki hastalar tümörün alt bölgelere yayılımı (ön kommisür tutulumu, ventrikül içine uzanım, subglottik bölgeye uzanım) ve immunohistokimyasal yöntemle p53, Ki 67 ve c erb B2 ekspiresyonu yönünden karşılaştırıldı ve bu faktörlerin rekürrens gelişimi üzerine etkileri incelendi. Bulgular: Hastaların lokal rekürrens gelişme süreleri 1 ay ile 5 yıl arasında değişmekte olup ortalama rekürrens gelişme süresi 12.95 ay olarak bulundu. Rekürrens grubunda ön kommisür tutulumu olan 11 hasta mevcuttu, rekürrens göstermeyen hasta grubunda ise ön kommisür tutulumu olan 6 hasta mevcuttu. Rekürrens grubunda ventrikül tutulumu olan 12 hasta mevcut olup, rekürrens göstermeyen hasta grubunda ventrikül tutulumu olan 5 hasta mevcuttu. Rekürrens grubunda subglottik uzanımı olan 2 hasta mevcuttu. Rekürrens göstermeyen hasta grubunda 3 hastada subglottik uzanım bulunmaktaydı. Rekürrens grubunda bu üç bölgenin de tutulmadığı 2 hasta olup, bu sayı rekürrens göstermeyen hasta grubunda 12'idi. Bu iki grup istatistiksel olarak karşılaştırıldığında ventrikül tutulumu rekürrens grubunda anlamlı olarak yüksek bulundu(p=0.025).İmmunohistokimyasal değerlendirmeye göre rekürrens grubunda p 53 pozitifliği 9/20 (%45), Ki-67 pozitifliği 16/20(%80), c-erbB-2 pozitifliği 3/20(%15) olarak bulundu. Rekürrens göstermeyen grubuta ise p 53 pozitifliği 14/20(%70), Ki-67 pozitifliği 17/20(%85) ve c-erbB-2 pozitifliği 8/20(%40) olarak hesaplandı. Gruplar; bu üç antikor over- ekspiresyonu açısından karşılaştırıldığında kontrol grubunda daha yüksek değerler saptandı. Ancak bu üç değerde istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. P53 , Ki-67 ve c-erbB-2 için p değerleri sırasıyla 0.11, 0.677, 0.077. Sonuç olarak her üç immunohistokimyasal parametre rekürrens grubunda daha yüksek olarak saptanmadı ve hiçbiri iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık ortaya koymadı. Sonuç: Lazer cerrahisi sırasında lezyonun tam olarak ekspozisyonu ve bunun sayesinde yapılacak rezeksiyonun kalitesi lokal rekürrens ile oldukça ilişkilidir. Larenks kanserlerinde immünohistokimyasal yöntemle p53, Ki-67 ve c-erbB2 over-ekspiresyonu prognozun tahmininde güvenilir bir yöntem olarak saptanmadı.Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: TF2011LTP26