Causative pathogens at hip and knee prosthetic joint infections, treatment regimens and evaluation of prognosis.

TEZ8668Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2012.Kaynakça (s. 67-76) var.viii, 79 s. : res. ; 29 cm.Aim: Prosthetic joints increasingly used in recent years raises the prosthetic joint infections. Prosthetic joint infection significantly increase the hospital length of stay and treatment cost. This study aimed at identifying the source of infection, microorganisms, risk factors, treatment strategies and prognose for the patient diagnosed with hip prosthetic joint infection diagnosed and followed at our hospital and thereby contributing to future patient management. Materials and Method: The files of patients applied to our Clinical Bacteriology and Infectious Diseases and Orthopedy clinic and policlinics, diagnosed with knee and hip prosthetic joint infection and treated and followed were respectively examined. The following data were retrospectively analysed; patients demographic data, risk factors, the data on the hospital where the prosthesis was implemented, the number of infection episodes, initial diagnoses time of infection, symptoms and findings, laboratory data, the data of operations, isolated microorganisms and the applied treatment protocols and prognosis data. SPSS v.11.5 was used. Findings: The mean age of the 88 patients 31 of whom were male (%35,2) and who are diagnosed with prosthetic joint infections was 58,8±15,9. The most frequent reason of prosthesis insertion for the patients was traumatic (n = 36) (40.9%) and the most frequent symptom was pain 80 (%90,9). The relation between the existence of a previous surgery at the same joint and result was found to be statistically significant (p=0,008). The most frequent isolated microorganisms in both discharge and perioperative cultures were koagülase negatif stafilococcus. The pathogen could not be isolated in 17 (%19,3) of the patients. The mean level of CRP and ESR were high. In the patients underwent two-stage revision, the good result rate was higher (%75,9) and statistically significant (p=0,016). The good result rate in the spacer used patient during the two-stage revision was %76,8 which was not statistically significant(p=0,631).Amaç: Son yıllarda giderek artan oranlarda kullanılan protez eklemler beraberinde protez eklem enfeksiyonlarını da gündeme getirmektedir. Protez eklem enfeksiyonları hastaların hastanede kalış süresini ve tedavi maliyetini önemli oranlarda artırmaktadır. Bu çalışma ile hastanemizde diz ve kalça protez eklem enfeksiyonu tanısı alan, tedavi ve takip edilen hastaların enfeksiyon kaynağı, etken mikroorganizmalar, risk faktörleri, tedavi stratejileri ve prognozu tespit edilerek gelecekteki hasta yönetimimize katkı sağlamak amaçlanmıştır Gereç ve Yöntem: Araştırmaya 1998-2011 yılları arasında hastanemiz Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon hastalıkları ve Ortopedi klinik ve polikliniklerine başvuran, diz ve kalça protez eklem enfeksiyonu tanısı alan, tedavi ve takip edilen hastaların dosyaları retrospektif olarak incelenmiştir. Hastaların demografik bilgileri, risk faktörleri, protezin uygulandığı hastane bilgileri, enfeksiyon atak sayıları, ilk enfeksiyonun tespit zamanı, belirti ve bulguları, laboratuar verileri, operasyon tarihleri, izole edilen mikroorganizmalar ile uygulanan tedavi protokolleri ve prognoz bilgileri dosyalardan retrospektif olarak taranmıştır. İstatiksel analizde SPSS v. 11.5 kullanılmıştır. Bulgular: Protez eklem enfeksiyonu tanısı alan 88 hastanın yaş ortalaması 58,8±15,9 olup; 31'i erkek (%35,2) olarak saptanmıştır. Hastalarımızda en sık protez takılma nedeninin travma (n=36) (%40,9) olduğu saptanmıştır. En sık semptom 80 hastada (%90,9) ağrı olarak tespit edilmiştir. Aynı eklemde geçirilmiş cerrahi öyküsü varlığının sonuçla ilişkisi istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p=0,008). Hem akıntı hem de peroperatif kültürlerde en sık izole edilen etkenlerin koagülaz negatif stafilokoklar olduğu tespit edilmiştir. Hastaların 17'sinde (%19,3) etken izole edilememiştir. Çalışmamızda CRP ve ESR düzeyi ortalamaları yüksek tespit edilmiştir. İyi sonuç alınan hastalarda bu değerler düşük tespit edilmiş olup istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır.İki aşamalı revizyon yapılan hastalarda iyi sonuç oranı daha yüksek (%75,9) bulunmuş olup, istatiksel olarak anlamlı olduğu görülmüştür (p=0,016). İki aşamalı revizyonda spacer kullanılan hastalarda iyi sonuç oranı %76,8 olup, istatiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p=0,631). İyi sonuç alınan hastalarda toplam tedavi süreleri daha uzun tespit edilmiştir. Sonuç: Protez eklem enfeksiyonlarında etkenin izole edilmesi cerrahi yaklaşımı ve antimikrobial tedaviyi yönlendirdiği için önem taşımaktadır. Çalışmamızda protez eklem enfeksiyonu tedavisinde uzun süreli antibiyotik tedavisi ile cerrahinin kombinasyonunun, hastaya ve etken patojene uygun cerrahi ve antimikrobial tedavi seçilmesinin prognozu etkilediği görülmüştür