Foreign exchange rate exposure, market risk and foreign currency derivatives: an investigation of Turkish deposit banks.

TEZ9602Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2014.Kaynakça (s. 102-117) var.xiii, 122 s. : tablo ; 29 cm.Türkiye gibi gelişen piyasa ekonomileri 1990-2001 döneminde önemli finansal krizler yaşamışlardır. Bu krizlerde bankaların açık pozisyonları ve kur riski önemli birer değişken olmuştur. Yaşanan bu krizler sonrasında uygulanan yeni politikalar bu ülkelerde bir finansal risk yönetim kültürünün oluşmasını da beraberinde getirmiştir. Bu kapsamda bu çalışmada öncelikle, 2000’li yılların başı ile yeniden yapılandırılan Türk mevduat bankalarının bu yeni dönemde kur riskine duyarlı olup olmadıkları incelenmiştir. Ardından bankaların taşıdıkları döviz pozisyonları nedeniyle uğrayabilecekleri maksimum kayıp tutarlarının tespitine dönük olarak kur riski ölçümünde kullanılacak en uygun VaR modelinin tespiti ve kur riski yönetimine dönük olarak kullandıkları swap, opsiyon, futures ve forward kontratların bankaların kur riski duyarlılığını azaltıp azaltmadığı incelenmiştir. Çalışma bulguları Türk mevduat bankalarının kur riskine duyarlı olduklarına dair güçlü kanıtlar sunmaktadır. Ayrıca kur riski ölçümünde Euro için student-t dağılımına sahip FIGARCH, Dolar içinse aynı dağılım varsayımı altında GARCH modelinin kullanılmasının daha doğru bir karar olacağı anlaşılmaktadır. Türev ürünlere gelince, bankaların türev ürünleri kullanarak kur riski duyarlılığını azaltmada başarılı oldukları anlaşılmaktadır. Fakat 2007-2008 krizi dikkate alındığında bankaların kriz öncesi döneme göre hem kur riski duyarlılığının arttığı hem de türev ürün kullanımına dayalı olarak kur riski duyarlılığını azaltmada daha az başarılı olduğu sonucuna ulaşılmıştır.From 1990 to 2001, emerging-market economies, such as Turkey, have experienced major financial crises. Among the main causes of these crises are banks holding serious, net open positions, banks having poor risk-management approaches for currency, and central banks’ poor exchange-rate policy choices. However, new policies implemented in the wake of these crises have brought about the formation of a culture of financial risk management in these countries. These countries have also shifted their exchange rate regimes from fixed to floating. In this context, this study first examines whether the Turkish banking sector, restructured in the early 2000s, is still today sensitive to exchange-rate risk. Next, the study explores which value-at-risk model should be used to most accurately measure foreign exchange-rate risk. Third, the study investigates whether the Turkish banks’ usage of foreign exchange-rate derivatives helps them to reduce or instead increases their exposure to foreign exchange-rate risk. Results clearly show that Turkish deposit banks are still exposed to foreign exchange-rate risk. In order to measure foreign exchange-rate risk more accurately, for the Turkish Lira-Euro exchange, they should use a FIGARCH-based, value-at-risk model under a Student’s-t distribution, and for the Turkish Lira-US Dollar exchange, they should use a GARCH-based, value-at-risk model under a Student’s-t distribution. As for derivative usage, findings clearly show that Turkish banks use foreign-currency derivatives effectively; derivative usage helps these banks to significantly reduce their currency risk. However, results also indicate that the 2007–2008 mortgage crisis has adversely affected the performance of the Turkish deposit banks regarding currency-risk management since, after the mortgage crisis, on the one hand, banks’ sensitivity to exchange-rate risk has increased, while, on the other hand, banks have become less successful at reducing their currency risk through the use of foreign exchange-rate derivatives