Serebral palsili hastalarda epilepsi beraberliğini ve epilepsi prognozunu etkileyen faktörler

TEZ7827Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2010.Kaynakça (s. 53-57) var.viii, 60 s. : res. ; 29 cm.Aim: This study was conducted between November 2006 and October 2009 to determine the factors predicting the presence and prognosis of epilepsy in cerebral palsy patients. Material and Method: We enrolled 42 cerebral palsy patients (19 female, 23 male ) in the first group and 56 cerebral palsy patients with epilepsy (23 female, 33 male) in the second group. The mean age of the first group was 7.7±3.3 (minimum 3, maximum 15), and 8.9±3.7 (minimum 3, maximum 16) for the second group. The subjects in the second group were considered to have good prognosis if they were free of seizures for the last year otherwise they were considered to have poor prognosis. Results: In the second group, neonatal epilepsy, family history of epilepsy and moderate to severe mental retardation was significantly higher than the first group (p0.05). The onset of seizures was found between 5 months and 13.5 years in the second group (average 3.4±3.6 years). In univariate analysis, neonatal seizure, epileptic activity in electroencephalography, polytherapy was found to be predictors of poor prognosis. Additionally, need for long term medication to control seizures affects prognosis badly. Prematurity, low birth weight, type of cerebral palsy, intelligence quotient, Palisano scoring, magnetic resonance imaging findings, type of seizure, gender and parental consanguinity were not related with prognosis. In logistic regression analysis, neonatal seizure and interictal epileptic activity in electroencephalography were found to be independent predictors of worse outcome. In addition logistic regression analysis revealed that the increasing age decreases the success of epilepsy treatment. In conclusion: Neonatal seizure, family history of epilepsy and mental retardation was found to be important and independent predictors of epilepsy formation in cerebral palsy. Neonatal seizure, interictal epileptic electroensefalogram, polytheraphy and long time to control seizures were independent predictors of poor prognosis for cerebral palsy patients with epilepsy.Amaç: Bu çalışma, serebral palsili hastalarda epilepsi beraberliğini ve epilepsi prognozunu etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla Kasım 2006- Ekim 2009 tarihleri arasında yapıldı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 42 serebral palsi (19 kız, 23 erkek), 56 serebral palsi+ epilepsi (23 kız, 33 erkek) tanısı alan 2 grup hasta alındı. Grup I olgularının yaş ortalaması 7,7±3,3 (minimum 3, maksimum 15), Grup II olgularının ise 8,9±3,7 (minimum 3, maksimum 16) idi. Grup II olgularından bir veya daha fazla antiepileptik ilaç ile bir yıl ve daha uzun süre nöbet kontrolü olanlar iyi prognozlu, nöbet kontrolü olmayanlar ise kötü prognozlu olarak değerlendirildi. Bulgular: Grup II olgularında yenidoğan nöbeti varlığı, ailede epilepsi öyküsü varlığı ve orta-ağır mental retarde olma olasılığı anlamlı olarak daha yüksek oranda bulundu (p0,05). Grup II olgularının nöbet başlama yaşı 5 ay ile 13,5 yıl arasında (ortalama: 3,4±3,6 yıl) bulundu. Tek değişkenli analizde, yenidoğan dönemde nöbet varlığı, elektroensefalografide epileptik aktivite varlığı ve politerapi almanın epilepsi prognozunu anlamlı derecede olumsuz etkilediği bulundu (p0,05). Lojistik regresyon analizi sonucunda ise yenidoğan nöbet öyküsünün varlığı ve interiktal elektroensefalografide epileptik aktivite olması bağımsız prognostik faktör olarak bulundu. Ayrıca yine lojistik regresyon analizinde, tedavi sırasında hasta yaşı büyüdükçe nöbetlerin kontrole girmesinin daha zorlaştığı saptandı (p