Optical Coherence Tomography and Microperimetric Changes In Macular Edema Before and After Treatment.

TEZ9530Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2011.Kaynakça (s. 56-59) var.vii, 60 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm.Amaç: Maküla ödemi olan olgularda tedavi öncesi ve sonrası optik koherens tomografi (OKT) ve mikroperimetrik değişimleri değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Retina Birimine ilk kez başvuran, yapılan muayene ve tetkikler sonucunda çeşitli nedenlere bağlı maküla ödemi saptanan 37 hastanın 50 gözü Haziran 2009 ile 2011 tarihleri arasında prospektif olarak incelendi. Tedavi öncesi ve sonrası 1., 3., 6. ve 9. ayda düzeltilmemiş ve düzeltilmiş görme keskinliği (logMar eşdeğeri) ölçümü, tam oftalmolojik muayene, OKT ile foveal kalınlık ölçümü, mikroperimetri ile retinal duyarlılık değerleri, fiksasyon paterni ve test skoru değerleri analiz edildi. Bulgular: Olguların 35’inde (% 70) diabetik maküla ödemi, 8’inde (% 16) retinal ven dal tıkanıklığına sekonder gelişen maküla ödemi ve 7’sinde (% 14) psödofakik kistoid maküla ödemi (İrvine-Gass Sendromu) mevcuttu. Tedavi öncesi ortalama logMar değerinde görme keskinliği 0,67±0,46 iken , 1.ayda 0,59±0,42 , 3. Ayda 0,53±0,36, 6. ayda 0,55±0,40 ve 9. ayda 0,49±0,36 şeklinde artış saptandı. Tedavi öncesi ortalama foveal kalınlık 362,2±154,4 ?m, tedaviler sonrası 1., 3., 6., ve 9.ayda ortalama foveal kalınlık değerleri sırasıyla 315,5±147,1 ?m, 287,0±137,5 ?m, 264,2±145,3 ?m 226,4±161,6 ve olarak saptandı. Tedavi öncesi ortalama retinal duyarlılık 7.86±4.34 dB iken tedavi sonrası 1., 3., 6. ve 9. ay ölçümlerde sırasıyla 10,17±3,42 dB, 10,86±3,58 dB, 10,4±3,55 dB, 11,94±3,15 dB idi. Tedavi öncesi ortalama test skoru 316,52±174,35 dB, tedavi sonrasındaki 1., 3., 6. ve 9. ay ölçümlerde ortlama değerleri sırasıyla 412,68±148,55 dB, 439,7±142,48 dB, 442±144,5 dB, 493,84±118,68 dB olarak saptandı. Tedavi öncesinde olgularımızın % 58’inde stabil fiksasyon, % 32’sinde göreceli stabil olmayan fiksasyon, % 10‘unda stabil olmayan fiksasyon paterni mevcuttu. Tedavi sonrası 9. ay ölçümlerde, stabil fiksasyonu olan gözlerin oranında % 20’lik artış, göreceli stabil olmayan fiksasyonu gözlerin oranında % 14 ve stabil olmayan fiksasyonlu gözlerin oranında ise % 6 azalma görüldü ve stabilite yönünde düzelme saptandı. Sonuçlar: Tüm olgularda, tedavi öncesine göre takip sonunda görme keskinliğinde, retinal duyarlılıkta, test skorunda artış ve foveal kalınlıkta azalma görülmüştür. Olgularımızın çoğunda takip sonunda fiksasyon paterninde stabilite yönünde değişim saptanmıştır. Maküla ödeminde rekürrens beklenen olgularda test skoru, beklenmeyen olgulara göre tedavi öncesinde daha düşük saptanmıştır. Bu nedenle test skoru rekürrens tahmininde yardımcı bir parameter gibi gözükmektedir. Test skoru ile retinal duyarlılık arasında kuvvetli pozitif korelasyon saptandı. Bu çalışmada mikroperimetrik test skorunun görme keskinliği, foveal kalınlık ve diğer mikroperimetrik değerlerle birlikte analizinin önemi vurgulanmıştır.Purpose: To investigate optical coherence tomography and microperimetric changes in patients with macular edema before and after treatment Material-Methods: 50 eyes of 37 patients who had macular edema due to different pathologies were included and studied propectively between June 2009-2011 in Cukurova University Ophthalmology Department. Best corrected visual acuity (logMar), full ophthalmological examination, foveal thickness measurements with OCT and retinal sensitivity, fixation patern measurements with microperimetry were noted before and after treatment at 1st, 3rd, 6th and 9th visit. The test score of microperimeter were also noted. Statistical analysis was performed. Results: Macular edema in 70% (n=35) of patients were due to diabetic macular edema, 16% (n=8) of patients were due to retinal vein branch occlusion and 14% (n=7) of patients were due to İrvine-Gass Syndrome. The mean logMar visual acuity values were 0.67±0.46 at baseline and 0.59±0.42 at 1st , 0.53±0.36 at 3rd , 0.55±0.40 at 6st , 0.49±0.36 at 9th visit. Mean values of foveal thickness were 362.2±156.0 ?m at baseline and at 1st, 3rd, 6th, 9th visit were 315.5±147.1 ?m, 287.0±137.5 ?m, 264.2±145.3 ?m 226.4±161.6. The mean retinal sensitivity values were 7.86±4.34 dB at baseline and at 1st, 3rd, 6th, 9th visit 10.17±3.42 dB, 10.86±3.58 dB, 10.4±3.55 dB, 11.94±3.15 dB. The mean test score values were 316.52±174.35 dB at baseline and at 1st, 3rd, 6th and 9th visit 412.68±148.55 dB, 439.7±142.48 dB, 442±144.5 dB, 493.84±118.68 dB. At baseline 58% of patients had stable, 32% of patients has relative unstable and 10% of patients had unstable fixation pattern. At the 9th visit after treatment the significant improvement was 20% in stable and 24% in relatively unstable group. Also the significant reduction was 6% in unstable group. Conclusion: All our patients had a significant improvement in all parameters such as visual acuity, retinal sensitivity, test score and foveal thickness. A significant improvement was also shown at fixation patten in most of our patients. The test score values were lower in patients who had recurrence of macular edema compared to no recurrent patient. This mean that the test score can help to estimate the recurrence of macular edeme at the baseline. There was a significant correlation between the test score and retinal sensitivity measurement in our study. This study mentioned the importance of combining microperimetric test score values with the other parameters in macular edema analysis