The diagnostic value of the symptoms in the differentiation of habitual snoring and the pediatric obstructive sleep apnea syndrome

Giriş ve Amaç: Çocukluk çağı tıkayıcı uyku apnesi sendromu (TUAS), uyku sırasında tekrarlayan üst hava yolunun kısmi veya tam olarak tıkanması episodları ile karakterize olan ve çocukların % 2’ sinde görülen ciddi bir sağlık sorunudur. Habitüel horlama (HH), çocuklarda % 7-9 gibi yüksek oranda görülen bir semptomdur. Bu çocuklarda hipoksemi ve hiperkapni bulunmamakla birlikte, horlama ve beraberinde TUAS düşündüren semptomlar olması sebebiyle, bu iki durumun klinik ayrımı güçleşmektedir. Bu çalışmada, habitüel horlaması olan ve TUAS olan hastalar incelenip, semptomların, bu iki durumun ayrımındaki tanısal değerinin saptanması amaçlandı. Metod: Çalışmaya, her gece horlama şikayeti olan 74 çocuk dahil edildi. TUAS ile ilişkili olabilecek semptomlar yönüyle ayrıntılı anamnez alındı ve fizik muayeneleri yapıldı. Polisomnografi sonuçlarına göre TUAS ve HH’ lı sağlıklı çocuklar olarak sınıflandırıldı. Uykunun her saati başına oluşan apne ve hipopne sayısı 2 ve daha yukarı olan çocuklar TUAS olarak sınıflandırıldı. TUAS ve HH’ sı olan gruplarda semptomların görülme sıklığı ki-kare testiyle karşılaştırıldı. İki grup arasında görülme sıklığı bakımından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunan semptomların, sensitivite ve spesifite değerleri hesaplandı. Her bir semptomun AHI ile olan korelasyonu Pearson Korelasyon testi ile hesaplandı. Bulgular: Sorgulanan semptomlar arasından, ağzı açık uyuma, huzursuz uyuma ve ağız solunumu semptomlarının görülme sıklığında iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (x2<0.05). Ağzı açık uyuma, ağız solunumu ve huzursuz uyuma semptomlarının üçünün bir arada bulunması halinde spesifite değer % 89.5 olarak bulundu. Sonuç: Ağzı açık uyuma, huzursuz uyuma ve gün boyu ağız solunumu semptomlarının üçü bir arada bulunan ve beraberinde adenoid ve/veya tonsil hipertrofisi bulunan hastaların TUAS açısından yüksek risk altında olduğu ve PSG yapma imkanı olmayan merkezlerde bu hastaların adenotonsillektomiyle tedavisine öncelik verilmesi gerektiği kanaatindeyiz.Objective: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) in children is a serious disease , estimated to occur in approximately 2% of children and is characterized by repeated episodes of complete or partial upper airway obstruction during sleep. Habitual snoring (HS) is a common symptom seen in %7-9 of children. Although theres no hypercapnia and hypercapnia in HS, presence of snoring and other symptoms suggestive of OSAS in HS makes the clinical differentiation of these two clinical conditions a challenging one. In this study we evaluated children with HS and OSAS and assessed the diagnostic value of symptoms in the clinical differentiation of these two disorders. Method: 74 children with every night snoring symptom were included in this study. Detailed history with regard to OSAS symptoms is taken and physical examination is performed in each child. Children were classified in either OSAS or HS group according polysomnography results. Children with more than two spells of apnea or hypopnea per hour of sleep were classified as OSAS. The frequency of presence of symptoms in the HS and OSAS groups were compared with chi square test. When the frequency of any symptom was found statistically different between two groups, the sensitivity and specificity values were calculated. The correlation between each symptom and AHI analyzed by Pearson Correlation test. Results: The frequency of the presence of open mouth breathing, restlessness in sleep and open mouth sleeping symptoms were found to be significantly different between the two groups (x2