Water-yield relationships of soybean

Bu çalışma, soya fasulyesinin (Glycine max L. Merril) su-verim ilişkilerini belirlemek amacıyla, yarı-nemli bir iklime sahip Güney Marmara Bölgesinde, iki yıl süreyle yürütülmüştür. Kurulan arazi denemesi toprak su içeriğine dayalı tam su, farklı düzeylerde kısıntılı su ve susuz uygulamalarını kapsamaktadır. Kısıntılı sulama konuları soya fasulyesinin vejetatif gelişme, çiçeklenme, bakla oluşumu ve tane gelişimi dönemlerine göre düzenlenmiştir. Sulama suyu damla sulama yöntemi ile uygulanmıştır.Araştırma sonucunda, soya fasulyesinde, deneme konularının tane verimi ve verim bileşenleri üzerine etkileri P<0.01 düzeyinde önemli bulunmuştur. En yüksek mevsimlik su tüketimi ve verim, araştırmanın her iki yılında tam su uygulanan konuda ölçülmüştür. Bununla birlikte, oransal su tüketimi eksilişi ile oransal verim azalışı arasındaki doğrusal regresyon analizlerine göre soya fasulyesi suya en çok bakla oluşumu ve tane gelişim dönemlerinde duyarlıdır.Sonuç olarak, soya fasulyesi yetiştiriciliğinde yarı-nemli iklim koşulunda vejetatif gelişme döneminde su eksikliği verim üzerinde belirleyici değildir. En yüksek verim için diğer gelişme dönemlerinde su eksikliği oluşturulmamalıdır.This study was carried out to investigate water-yield relationships of soybean (Glycine max L. Merril) in the southern Marmara region of Turkey under a sub-humid climate for two seasons. Field experiments were consisting of full water, deficit irrigation and rainfed treatments. Deficit irrigation treatments were determined based on the phenological periods of soybean as vegetative growth, flowering, pod setting, and seed enlargement. Irrigation water was applied by drip irrigation method.The result of study showed that effect of irrigation treatments on yield and yield components were significant at P