Religious pluralism in Indonesia (The case of Abdurrahman Wahid)

Bu çalışma Endonezya'da dinî çoğulculuk hakkındadır. Dinî çoğulculuk kavramı Endonezya Cumhuriyeti'nin Eski Cumhurbaşkanı Abdurrahman Wahid tarafından ortaya konulmuş ve geliştirilmiştir. Abdurrahman Wahid, devlet adamlığı yanında tanınmış bir Müslüman dinî lider olarak bilinmektedir. Çalışma, konuyu iki başlık altında incelemektedir. İlk bölümde özetle dinî çoğulculuk tanımlanmış, daha sonra dinî çoğulculuk çeşitleri ve temsilcileri incelemiştir. İkinci bölümde Abdurrahman Wahid'in biyografisi, dinî düşüncesi ve dinî çoğulculuk yaklaşımı üzerine odaklanılmıştır. A. Wahid'in dinî çoğulculuk kavramı ile Endonezya'daki dinlerarası uyumluluk etkileşimi karşılaştırılmıştır. Devlet'in tanıdığı altı resmi din, bu dinler arasındaki ilişkiler ve dinî çoğulculuk anlayışına yönelik eleştiriler araştırılmıştır.This thesis particularly determine the theme of religious pluralism in Indonesia. Through the Former of Indonesian President named Abdurrahman Wahid, he was settled the concept and practice of religious pluralism in Indonesia. Furthermore, at that time Abdurrahman Wahid also counted as the religious Leader. By deep reviewing, this thesis eager to divide its explanation into two main chapters. In the first chapter, the definition and determination of Religious Pluralism is broadly explained, then the focus also concerned to various types of Religious Pluralism and its representative applications. What is more, in the second chapter Abdurrahman Wahid's biography, his perspective tied to religion and religious pluralism are also focused more clearly. In order to get the comprehensive understanding, this thesis is also vividly connecting the concept of religious pluralism with the real practice of harmonization among religions in Indonesia—which is legally has six formal religions stated by the government. Completing the whole concept of religious pluralism, at the end of this chapter the research is also exploring and analyzing the critics and support to religious pluralism in Indonesia