Art and utopia in T. W. Adorno

Modern dünyayı totaliter örgütlenmeler yoluyla denetim altına alınmış bir yer olaraksunan Adorno, baskı ve tahakkümün temelinde yer alan nesnel güçlerin izini sürer.İnsanın bu nesnel güçlerden özgürleşebilmesi bireyin bilinç düzeyinde biraydınlanmayla ideal toplumsal bir düzen için gerekli talepleri türetebilmesine bağlıdır.Bu çalışma tahakküm düzeninin ifşa edilmesi ve olumsuzlanması bağlamında negatif birdiyalektiğin olanağını tartışır. Bu bağlamda Adorno felsefesi üzerinden bozuk düzeninolumsuzlanması ve ütopyanın son sığınağı olarak sanatı açımlar.Presenting the modern world as a place that has been taken under control of totalitarianorganizations, Adorno traces the objective forces that underwrite oppression anddomination. Liberation from these objective forces comes by conscious enlightenmentof an individual who will produce demands for an ideal social order. This studydiscusses the possibility of negative dialectics in respect to the disclosure and negationof the order of domination. Through Adorno?s philosophy it further explicates thenotion of art as the negation of the established order and the last refugee of utopia