Salisbury Archeologische rapporten 209

De laagopeenvolging in het plangebied bestaat uit een tot enkele decimeters dikke humeuze bouwvoor op onverstoorde pleistocene afzettingen. Op grond van de dikte en het humusgehalte van deze bouwvoor is deze geïnterpreteerd als een antropogene eerdlaag, en het bodemtype daarmee als akkereerdgrond. De pleistocene afzettingen bestaat hoofdzakelijk uit dekzand. Plaatselijk bevindt zich een als stuifzand geïnterpreteerde zandlaag op de pleistocene afzettingen en de antropogene eerdlaag. In de top van het stuifzand is een dunne (duin)vaaggrond of micropodzol ontwikkeld. In het merendeel van de karterende boringen zijn archeologische indicatoren aangetroffen. Naast relatief jong of ondateerbaar materiaal, dat mogelijk uit stadsafval afkomstig is, zijn in vier boringen kleine fragmentjes vermoedelijk middeleeuws (of eventueel ouder) aardewerk aangetroffen. Aangezien deze vondsten uit lagen komen waaruit ook (sub)recent materiaal komt is niet op voorhand te zeggen of dit een aanwijzing voor de aanwezigheid van een middeleeuwse (en/of oudere) vindplaats is, of dat ze deel uitmaken van later van elders aangevoerd materiaal. Mogelijk houdt dit materiaal verband met de relatief late, mogelijk 18e eeuwse, ontginningsfase waarvan sporen zijn aangetroffen bij proefsleuvenonderzoek op enkele honderden meters ten noorden van het plangebied. De (sub)recente vondsten geven aan dat de bodemopbouw is plaatselijk toch in meer of mindere mate verstoord is, maar dat dit in de verkennende boringen niet zichtbaar was. Op grond van het uitgevoerde booronderzoek kunnen nog geen uitspraken over aard, omvang of datering van de vindplaats gedaan worden