Negotiations on the withdrawal of Ottoman soldiers from Serbia and ceremonies in Belgrade

1804 yılında başlayan ve 1816'ya kadar devam eden Sırp isyanları neticesinde Sırbistan'a özerklik idaresi verilmiş ve böylece Sırbistan Emareti (Prenslik) kurulmuştur. Sırbistan, özerkliği elde ettikten sonra, bağlı olduğu Osmanlı Devleti'nden yeni haklar elde etme yoluna gitmiştir. Avrupa'nın ve Rusya'nın da desteğini alan Sırp yönetimi, öncelikle Sırbistan'da kale harici yerlerde bulunan Osmanlı askerlerinin çekilmesini temin etmiştir. Sırbistan'da mukim Müslümanların da ülkeyi terk etmeleri için her türlü girişimde bulunmuş ve büyük ölçüde muvaffak olmuştur. Sırbistan yönetimi, son olarak, Sırbistan'da Belgrad başta olmak üzere diğer kalelerde yer alan Osmanlı askerlerinin de ülkeyi terk etmelerini istemiş ve bunda da başarılı olmuştur. Böylece Sırbistan fiilen bağımsız bir ülke hâline gelmiştir. Bu çalışmada, Sırbistan Emareti'nin istekleri karşısında Osmanlı hükümetinin tutumu ve izlediği politika, Başbakanlık Osmanlı arşiv belgelerine göre irdelenmiş, Sırbistan yönetimi ile olan ilişkiler sebep-sonuç prensibine uygun olarak ele alınmış ve bir sonuca varılmıştır.Serbia was given autonomy management as a result of Serbian rebellions that began in 1804 and continued until 1816. Thus the Amirate (Principality-Princedom) of Serbia was established. Serbia, after obtaining autonomy, tried to gain new rights from the Ottoman State which it was affiliated. The Serbian administration, supported by Europe and Russia, ensured the retreat of Ottoman soldiers in Serbia outside the castle. Also made all the efforts for Muslims living in the Serbian countries to abandon the country and have succeeded to a great extent. Finally, the Serbian administration has asked for the Ottoman soldiers in other states, especially Belgrade in Serbia, to leave the country and succeed in this. Thus, Serbia became actually an independent country. In this study, According to Prime Ministry Ottoman archive documents, the attitude of the Ottoman government towards the wishes of the Serbian Amirates and the policy it pursued were examined. Relations with the Serbian administration have been handled in accordance with the principle of cause-effect and a conclusion has been reached