Architectuur & Beschaving: Het smaakoffensief van de moderne beweging

Architectuur en stedenbouw zijn maatschappelijke producten, evenals de vormgevers zelf. De toepassing van nieuwe materialmen en nieuwe productieprocessen aan het einde van de negentiende eeuw ging gelijk op met de ontwikkeling van een nieuwe klasse vormgevers: de ingenieurs. Hun bouwwerken - of het nu woningen, stations of spoorbruggen zijn - weerspiegelen de tijdgeest van de industriële revolutie en een ongeremd geloof in de vooruitgang. De hegemonie van de ingenieurs verliep echter niet zonder slag of stoot. Ze moesten het opnemen tegen een gevestigde groep architect-kunstenaars; naar afkomst en ideologie een heel andere maatschappelijke klasse. In alle twintigste-eeuwse stadsuitbreidingen is de manier van denken en doen van de ingenieurs duidelijk zichtbaar, maar ondanks alle kritiek is hun invloed op de manier van denken over de gebouwde omgeving nu nog steeds groot. Met illustraties uit het biografisch werk van Louis Sullivan (1856-1924), Adolf Loos (1870-1933) en Le Corbusier (1887-1965) reconstrueert Gertjan Wijburg de opkomst van de moderne beweging in Europa en de Verenigde Staten