Poland as a Great Borderland in a Post-Soviet World: Poetical Point of View

Poland as a Great Borderland in a Post-Soviet World: Poetical Point of ViewThis paper seeks to examine the characteristics of the literary space of Poland, which occupied a middle position between the West and the USSR, with particular attention to the mechanisms of representation of Poland as a great borderland in light of the catastrophes of the 20th century. Since the dissolution of the Soviet Union, narratives have changed but the main concept of “Poland as a Great Borderland” still remains. While absorbing traditional elements, poetry in the post Soviet world uses new tools like “camp” to depict the liminality and carnival nature of the country. Alexander Anashevich’s poems are analysed as a vivid example of contemporary perceptions of this centuries-long intercultural practice. Польша как «большая граница» в постсоветском мире: поэтический взглядВ данной статье анализируются устойчивые характеристики художественного пространства Польши, которая занимала позицию медиатора между Западом и СССР. Особое внимание уделяется механизмам репрезентации Польши как пограничной территории в свете катастроф ХХ века. С распадом Советского Союза изменились нарративы, однако главный концепт «Польша как Большая граница» всё ещё остаётся неизменным. Ориентируясь на традиционные элементы, поэзия в постсоветском мире использует новые инструменты, такие как Камп, чтобы адекватно отражать лиминальную и карнавальную природу страны. Стихи Александра Анашевича в данном контексте анализируются как яркий пример современного понимания многовековых межкультурных практик. Polska jako „Wielkie Pogranicze” w przestrzeni postradzieckiej. Poetycki punkt widzenia.Artykuł ma na celu zbadanie cech przestrzeni kulturowej Polski, która swego czasu odbierana była jako ta, zajmująca pozycję mediatora pomiędzy Zachodem a ZSRR. W artykule przede wszystkim kładzie się nacisk na zbadanie mechanizmów reprezentacji Polski jako „Wielkiego Pogranicza” w świetle katastrof XX wieku. Od czasu rozpadu Związku Radzieckiego narracje uległy zmianie, ale koncepcja „Polski jako Wielkiego Pogranicza” nadal pozostaje aktualna. Choć poezja w przestrzeni postradzieckiej wciąż zwrócona jest przede wszystkim w stronę tradycyjnych dla niej form, to coraz częściej sięga ona po nowe estetyczne rozwiązania, takie jak np. Kamp, aby wskazać na liminalny i karnawałowy charakter polskiej przestrzeni kulturowej. Wiersze Aleksandra Anaszkiewicza są w artykule analizowane jako żywy przykład współczesnej percepcji tych wielowiekowych interkulturowych praktyk