Local self-government reform in selected countries and lessons for Croatia

Lokalnu samoupravu mogli bismo definirati kao diobu vlasti po teritorijalnom načelu gdje lokalne jedinice imaju ograničen teritorijalni opseg unutar nekog državnog teritorija koji je određen zakonom, a unutar kojeg se provode procesi javnog upravljanja uz pomoć stanovništva. Teritorijalna samouprava ostvaruje se u okviru lokalnih, a u suvremenoj Europi obično i regionalnih jedinica, koje se po tradiciji zajednički nazivaju lokalnim jedinicama, a ponekad i teritorijalnim jedinicama. Sličnosti u razvoju lokalne samouprave između odabranih zemalja i Hrvatske odnose se na ovisnost jedinica lokalne samoupravo o financijskim transferima koji su potpomognuti s centralne razine vlasti, nevelik broj jedinica niže razine lokalne samouprave, uspostava lokalne razine vlasti nakon demokratskih izbora, npr. u Srbiji su jedinice lokalne samouprave monotipski organizirane. Razlike se ponajprije mogu vidjeti u strukturi jedinica lokalne samouprave, odnosno jesu li one jednostupanjske, dvostupanjske ili trostupanjske, administrativni ustroj na lokalnoj razini, borba s provođenjem efikasne reforme i decentralizacije kao i s prilagođavanjem različitih modela lokalne samouprave a sve je to zbog prethodne centralizacije ustroja pojedine zemlje. Aktualna javna i stručna rasprava o decentralizaciji trebala bi potaknuti formiranje racionalne provedbe plana koja je Hrvatskoj itekako potrebna. Potrebno je prethodno utvrditi temeljne komponente željenog (novog) sustava lokalne i regionalne samouprave jer se reforma ne može provesti u jednom koraku nego je potreban određeni broj godina za njezinu potpunu realizaciju, uz to potrebno je i postojanje političke volje kojom bi se pripremila dokumentacija i odabrao efikasan način provedbe realizacije