The Young King and the Old Count. Around the Flemish Succession Crisis of 965

In 965, Count Arnulf the Great of Flanders died, leaving a small child as his only heir. In the wake of his death, the West Frankish King Lothar annexed his southern lands for the crown. This paper examines how and why Lothar was able to succeed in this. By the 950s, the Flemish count was diplomatically isolated and facing threats to his southern border. Arnulf attempted to ally with Lothar to remedy this, basing his claim to alliance on their links of kinship via descent from Charles the Bald. Lothar supported Arnulf during his lifetime, but after his death sought to conquer part of his lands for himself. Moreover, he supported his own candidate for the Flemish regency, Arnulf’s nephew Baldwin Baldzo, over Arnulf’s candidate, his son-in-law Count Dirk ii of Holland, in order to cement his position as suzerain in northern Flanders. Lothar was able to do this by appropriating Arnulf’s claims to kinship with him and using them to justify his intervention in Flanders.Le jeune roi et le vieux comte. Autour de la crise de succession flamande de 965. En 965, le comte de Flandre Arnoul le Grand mourut. Son seul successeur était un petit enfant. Après la mort de l’ancien comte, Lothaire, roi de France, annexa le sud de la Flandre aux biens de la Couronne. Cette étude examine comment et pourquoi Lothaire put réussir. Dans les années 950, le comte flamand était politiquement isolé face aux menaces sur sa frontière méridionale. Arnoul essaya de conclure une alliance avec le roi Lothaire afin de changer la situation. Il fonda ses prétentions sur sa parenté avec Lothaire et sur le fait qu’il était un descendant de Charles le Chauve. Durant sa vie, Lothaire soutint Arnoul. Mais, après la mort de celui-ci, il essaya de conquérir une partie de ses domaines. En outre, il soutint son propre candidat à la régence : le neveu d’Arnoul, Baudouin Baldzo, et s’opposa au candidat d’Arnoul, son beau-fils, Thierry II, comte de Frise, afin de renforcer sa suzeraineté en Flandre du nord. Pour mener à bien ce programme et justifier son intervention en Flandre, Lothaire s’appropria l’idée formulée par Arnoul, selon laquelle un lien parental l’unissait à ce dernier.De jonge koning en de oude graaf. Rond de Vlaamse opvolgingscrisis van 965. Toen in 965 graaf Arnulf de Grote overleed, liet hij een jong kind na als zijn enige erfgenaam. Na diens dood annexeerde Koning Lotharius van West Francia diens gebieden voor zichzelf. Deze bijdrage onderzoekt hoe en waarom Lotharius kon slagen. In de jaren vijftig van de tiende eeuw was de Vlaamse gravendynastie geïsoleerd geraakt. Om dit isolement te verhelpen probeerde Arnulf de Grote zich te allieren met Lothar. Als argument voor die alliantie riep hij de bloedverwantschap tussen hen beiden in, teruggaand tot Karel de Kale. Gedurende het leven van Arnulf steunde Lothar hem, maar na zijn dood probeerde hij een gedeelte van diens land zelf in handen te krijgen. Daarnaast steunde Lothar zijn eigen kandidaat voor het Vlaamse regentschap, Boudewijn Balzo, de neef van Arnulf, in plaats van Arnulfs kandidaat, diens schoonzoon Dirk ii van Holland, met de bedoeling zijn positie als heerser in het noorden van Vlaanderen te verstevigen. Lothar was hiertoe in staat door Arnulfs aanspraak op bloedverwantschap met hem uit te buiten ter verdediging van zijn ingreep in Vlaanderen.McNair Fraser. The Young King and the Old Count. Around the Flemish Succession Crisis of 965. In: Revue belge de philologie et d'histoire, tome 95, fasc. 2, 2017. Histoire Médiévale, Moderne et Contemporaine – Middleleeuwse, Moderne en Hedendaagse Geschiedenis. pp. 145-162