Penggunaan kaedah pengajaran Bahasa Arab dalam kalangan guru peringkat sekolah rendah: Satu penilaian / Normazidah bt Mahmood

Kajian ini bertujuan menilai penggunaan kaedah pengajaran Bahasa Arab dalam kalangan guru peringkat sekolah rendah. Ia berpandukan kepada Model Robert Glaser, Sim dan La Francious. Fokus kajian adalah terhadap amalan pengajaran guru Bahasa Arab bagi mengetahui persepsi mereka terhadap pelaksanaan kurikulum dan pengajaran mata pelajaran Bahasa Arab melalui perancangan pengajaran, strategi pelaksanaan kaedah pengajaran, dan keberkesanan kaedah pengajaran yang dapat membantu dalam pencapaian hasil pembelajaran. Penilaian kendiri terhadap proses pengajaran yang telah dilaksanakan juga dinilai berdasarkan perancangan pengajaran, penggunaan bahan bantu mengajar dan pelaksanaan pengajaran. Kajian ini menggunakan kaedah tinjauan melalui soal selidik ke atas 217 orang guru j-QAF Bahasa Arab di dua buah negeri, iaitu Kelantan dan Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur. Data soal selidik ini dianalisis secara deskriptif dengan menggunakan perisian Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) 11.5 bagi mendapatkan frekuensi, peratusan dan min. Kajian juga turut menggunakan kaedah kualitatif yang melibatkan dua orang guru melalui temu bual dan seorang guru melalui pemerhatian. Dapatan kajian menunjukkan kebanyakan guru menyatakan persetujuan dan kemampuan dalam melaksanakan amalan pengajaran. Lima kaedah yang kerap dan berkesan digunakan ialah kaedah dengar dan tutur, kaedah bacaan, kaedah ajuk dan hafaz, kaedah langsung, dan kaedah nahu dan terjemahan. Hasil kajian juga mendapati masa pengajaran yang diperuntukkan selama dua waktu seminggu adalah tidak mencukupi untuk melaksanakan proses pengajaran. Selain itu, pemilihan kaedah pengajaran adalah sangat penting untuk menjamin keberkesanan proses pengajaran dan pembelajaran ke arah mewujudkan suasana pembelajaran yang kondusif