NOVO ČITANJE ROMANA 77 SAMOUBICA BRANKA VE POLJANSKOG

The paper deals with the text 77 suicides by Branko Ve Poljanski (1923) as a construct that synthesizes genres: novels, poems, manifestos and advertisements and thus achieves an avant-garde concept of mounted artwork. It analyzes the possibility of establishing the composition of the novel on the experience of German Expressionist films, as well as the integration of expressive potential of differentiated art: literature, graphics, film and photography. The paper establishes a dialog relationship with theses by Richard Johnson (What is Cultural Studies Anyway?), with special emphasis on the concept of one of the dominant models of research in cultural studies - studies based on the text, which examines the possibilities for transformative cultural practices.Rad se bavi tekstom 77 samoubica Branka Ve Poljanskog (1923) kao konstruktom koji sintetizira žanrove romana, poezije, manifesta i reklamnih oglasa i na taj način ostvaruje avangardni koncept montiranog umjetničkog djela. Analiziraju se mogućnosti uspostave kompozicije romana na iskustvu njemačkog ekspresionističkog filma, kao i objedinjavanje izražajnih potencijala diferenciranih umjetnosti: književnosti, grafike, filma i fotografije. U radu se uspostavlja dijaloški odnos s tezama Richarda Johnsona (Što su uopće kulturalni studiji?), s posebnim naglaskom na njegovu koncepciju jednog od dominantnih modela istraživanja u kulturalnim studijima – studija zasnovanih na tekstu, koji propituju mogućnosti transformativne kulturalne prakse