Dostęp do otworu szyjnego i jego otoczenia – analiza techniki operacyjnej w oparciu o symulacje na zwłokach

Celem pracy jest przedstawienie poszczególnych etapów dostępu do otworu szyjnego i jego otoczenia. Przeprowadzono 11 symulacji dostępu na nieutrwalonych zwłokach ludzkich, u których nie podejrzewano procesów patologicznych w zakresie głowy i szyi. Kolejne fazy symulacji były dokumentowane fotograficznie oraz schematami. Punktem wyjścia dla omawianego dostępu jest resekcja części sutkowej i tylnych partii części skalistej kości skroniowej, jak również wyrostka i guzka szyjnego. Pozwala to na penetrację otworu szyjnego od tyłu. Poszerzanie dostępu umożliwia penetrację otworu szyjnego od góry i od przodu. Dostęp do otworu szyjnego stanowi powtarzalną metodę penetracji tego otworu i jego otoczenia. Dostęp ten jest szczególnie przydatny w leczeniu operacyjnym guzów nowotworowych rozrastających się w piramidzie kości skroniowej, otoczeniu odcinka skalistego tętnicy szyjnej wewnętrznej, kącie mostowo-móżdżkowym, dole podskroniowym i pęczku naczyniowo-nerwowym szyi