Pacjent z niewydolnością serca i obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory po wypisie ze szpitala — co dalej?

Niewydolność serca (HF) jest chorobą przewlekłą, stanowiącą obecnie jedno z największych wyzwań w codziennej praktyce lekarza, zarówno w opiece ambulatoryjnej, jak i leczeniu szpitalnym. Bywa często określana mianem epidemii XXI wieku. W ostatnich latach w krajach rozwiniętych obserwuje się ciągły wzrost liczby zachorowań. Niewydolność serca jest ogromnym obciążeniem społecznym, ma negatywny długotrwały wpływ na jakość życia i wiąże się ze złym rokowaniem zarówno w perspektywie krótkoterminowej, jak i odległej. Stanowi najczęstszą przyczynę hospitalizacji u pacjentów powyżej 65. roku życia, a także jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności i śmiertelności w krajach rozwiniętych. Dlatego tak istotne jest, aby pacjenci obciążeni HF byli objęci kompleksową opieką ambulatoryjną. W ramach tej opieki powinni być poddani optymalnej terapii farmakologicznej i niefarmakologicznej w celu zwiększenia skuteczności leczenia, zmniejszenia liczby ponownych hospitalizacji oraz poprawy rokowania, a także jakości życia. W niniejszym artykule przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące prawidłowego postępowania niefarmakologicznego i optymalnej farmakoterapii u pacjentów po przebytym epizodzie zaostrzenia HF z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (HFrEF)