Ocena realizacji zaleceń żywieniowych w zakresie ilości spożywanych węglowodanów w grupie chorych na cukrzycę typu 1 w czasie ciąży oraz 8 tygodni po porodzie, leczonych za pomocą osobistej pompy insulinowej

Wstęp. Ciąża u pacjentki z cukrzycą typu 1 jest szczególnym okresem wymagającym intensyfikacji opieki interdyscyplinarnego zespołu terapeutycznego. Utrzymywanie zalecanych wartości glikemii w tym okresie stanowi kluczowy warunek zarówno prawidłowego rozwoju płodu, jak i zdrowia matki. Jadłospis kobiety ciężarnej z cukrzycą powinien być tak skonstruowany, aby dostarczać wszystkich niezbędnych składników odżywczych w odpowiedniej dla każdego okresu ciąży ilości oraz jakości. Ze wszystkich składników odżywczych w diecie najsilniej na wartość glikemii w czasie ciąży wpływają węglowodany. Istotna jest nie tylko ich ilość, ale również rodzaj i dystrybucja. Materiał i metody. W badaniu wzięły udział 32 kobiety ciężarne z cukrzycą typu 1. Pacjentki leczono za pomocą intensywnej czynnościowej insulinoterapii przy użyciu osobistej pompy insulinowej (OPI). U każdej badanej w momencie rozpoznania ciąży, w 24. i 36. tygodniu ciąży oraz 8 tygodni po porodzie oceniano: wartość hemoglobiny glikowanej (HbA1c), masę ciała, liczbę spożywanych wymienników węglowodanowych na dobę oraz stopień realizacji zaleceń żywieniowych w zakresie ilości spożywanych węglowodanów. Zalecaną ilość spożywanych węglowodanów obliczano indywidualnie dla każdej pacjentki i stanowiła ona 40–45% dziennego zapotrzebowania energetycznego. Spożywanie węglowodanów w ilości rekomendowanej oznaczało 100% realizacji zaleceń. Informacje na temat ilości spożywanych węglowodanów przez poszczególne pacjentki w każdym trymestrze ciąży oraz po porodzie uzyskano na podstawie analizy programu komputerowego służącego do odczytu danych z OPI oraz z dzienniczków samokontroli prowadzonych przez badane. Wyniki. Zalecana ilość spożywanych węglowodanów wynosiła dla całej grupy około 205,6 ± 34,2 g na dobę. Zalecenia te były realizowane w I, II i III trymestrze oraz 8 tygodni po porodzie odpowiednio w 82,8 ± ± 28,3%, 91,1 ± 29,7%, 97,3 ± 34,8%, 69,9 ± 32,6% (p < 0,00001). Pacjentki karmiące piersią po porodzie spożywały 60,2 ± 24,5% rekomendowanej ilości węglowodanów, natomiast niekarmiące piersią 91,4 ± ± 38,9% (p = 0,01). Kobiety z prawidłową masą ciała w momencie rozpoznania ciąży realizowały zalecenia w I, II i III trymestrze oraz 8 tygodni po porodzie odpowiednio w 73,4 ± 19,9%, 83,4 ± 23,7%, 91,2 ± ± 30,2%, 63,4 ± 25,3%, natomiast pacjentki z nadwagą odpowiednio w 111,0 ± 32,1%, 114,5 ± 34,9%, 115,8 ± ± 42,9%, 89,8 ± 44,7%. Wnioski. Pacjentki z cukrzycą typu 1 będące w ciąży z prawidłową wyjściową masą ciała spożywały mniej węglowodanów niż zalecano. Realizacja zaleceń żywieniowych w zakresie ilości spożywanych węglowodanów istotnie różniła się w poszczególnych trymestrach ciąży oraz 8 tygodni po porodzie. Stwierdzono istotny statystycznie spadek realizacji zaleceń po zakończeniu ciąży. Pacjentki karmiące piersią spożywały mniej węglowodanów niż pacjentki niekarmiące. Kobiety z nadwagą spożywały więcej węglowodanów niż zalecana ilość