Czy erozja taśmy polipropylenowej jest reakcja miejscowa, czy ogólnoustrojowa organizmu kobiety oraz czy wystąpienie tego zjawiska zależy od miejsca implantacji taśmy w miednicy mniejszej?

Objectives: Our study was aimed to reveal whether the tape rejection is associated with increase in serum C-reactive protein level and to assess if localization of implanted polypropylene tape predisposes to its rejection. Material and methods: Between January 2002 and June 2005, 780 women with SUI or pelvic organ prolapsed underwent retropubic sling procedure – IVS 02 (n=379) or transobturator suburethral tape - IVS 04 (n=283) or posterior IVS operation (n=118). IVS multifilament tape (Tyco Healthcare) was used in all surgeries. The same antibiotic prophylaxis and disinfected procedure were applied in all cases. Follow-up visits were performed 4-6 weeks after the operation and next were scheduled every 3 months during first year after surgery and every 6 months in the years to follow. Blood to CRP level analysis (ELISA method) was collected form all patients with mesh erosion without any concomitant inflammatory or immunologic diseases. Results: Until January 2006 we have observed 28 cases of tape rejection: 5 after posterior IVS operation, 14 after IVS 02 and 9 after IVS 04. The chi-square test revealed no statistically significant differences between these groups. Ten women with mesh rejection were completely asymptomatic, two had fever and abscessi. Also, four women had pyogenic discharge from the skin or the vagina. Ten women complained of dyspareunia, vaginal bleeding and irritating voiding. We have found CRP values normal in all cases beside woman with fever and abscesi two. Conclusions: The process of mesh erosion in most cases is limited to local cellular response. The tape rejection rate is not associated with the localization of the implant in female pelvis.Cel pracy: Sprawdzenie, czy odrzut taśmy manifestuje się wzrostem poziomu CRP w surowicy krwi, a także, czy lokalizacja taśmy w różnych kompartmentach miednicy mniejszej kobiety może predysponować do występowania odrzutu. Materiał i metody: Od stycznia 2002 do czerwca 2005 z powodu WNM lub wypadania narządu rodnego zoperowanych zostało 780 kobiet. U 379 kobiet wykonano załonowy sling IVS 02 (IVS – ang. intravaginal slingplasty), u 283 sling IVS 04 przez otwory zasłonione, a u 118 pacjentek posterior IVS. U wszystkich pacjentek zastosowano taśmę IVS (Tyco Healthcare) oraz identyczną profilaktykę antybiotykową oraz procedurę odkażania pola operacyjnego. Pacjentki poddano rutynowej kontroli po upływie 4-6 tygodni od zabiegu a następnie w odstępach 3-miesięcznych w czasie pierwszego roku i 6-miesięcznych w kolejnych latach obserwacji. W przypadku stwierdzenia odrzutu, po wykluczeniu współistnienia u pacjentki innych chorób mogących modyfikować poziom białka C-reaktywnego oznaczano stężenia tego markera metoda ELISA. Wyniki: Do stycznia 2006 stwierdzono odrzut taśmy u 28 pacjentek: u 5 po operacji IVS posterior, u 14 po IVS 02, oraz u 9 po IVS 04. Nie wykryliśmy istotnych statystycznie różnic między grupami (test χ2). U 10 kobiet zjawisko odrzutu było zupełnie bezobjawowe. Dwie pacjentki zgłosiły się z goraczką i ropniami. U 4 kobiet stwierdzono ropną wydzielinę z przetok skórnych, czy z pochwy. Dziesięć kobiet skarżyło się na dyspareunię, plamienia z pochwy, czy dyzurię. Wartości CRP byΠy normalne u wszystkich kobiet za wyjątkiem 2 pacjentek z ropniami i goraczką. Wniosek: Odrzut taśmy jest w większości przypadków związany jedynie z miejscową reakcją tkanek gospodarza i nie wiąże się z jej różną lokalizacją w miednicy mniejszej kobiety