Zastosowanie pegylowanej liposomalnej doksorubicyny w leczeniu paliatywnym wznowy raka jajnika

W ostatnich latach obserwuje się dynamiczny rozwój chemioterapii jako elementu leczenia raka jajnika. Siedemdziesiąt procent chorych staje się pacjentkami paliatywnymi, u których najczęściej stosuje się leczenie systemowe. Zaawansowany rak jajnika, po kilku rzutach chemioterapii, jest zazwyczaj dużym problemem terapeutycznym. Dostępność palety leków i umiejętne wykorzystywanie ich w różnych schematach leczenia może znacząco wydłużyć okres wolny od choroby i poprawić przez to jakość życia pacjentek. W opisie przypadku przedstawiono pacjentkę z progresją choroby po nieradykalnej operacji i 4 rzutach chemioterapii. U chorej doszło do zatrzymania moczu spowodowanego uciskiem pęcherza i cewki moczowej. Konieczne było stałe cewnikowanie pęcherza, które pacjentka znosiła bardzo źle. Po rozpoczęciu piątego rzutu chemioterapii opierającej się na pegylowanej liposomalnej doksorubicynie w dawce 50 mg/m2 osiągnięto znaczne zmniejszenie się masy guza, z przywróceniem prawidłowych mikcji. Jakość życia chorej w dużym stopniu się poprawiła. Biorąc pod uwagę skuteczność doksorubicyny, stosunkowo niski profil jej toksyczności oraz bardzo wygodny schemat dawkowania, wybór tego leku w terapii progresji raka jajnika wydaje się decyzją uzasadnioną klinicznie