Jak wykorzystać pełen potencjał leczenia niwolumabem i bezpiecznie go stosować?

Podstawowym sposobem leczenia systemowego czerniaka przerzutowego jest obecnie zastosowanie immunoterapii z przeciwciałami anty-PD-1 (niwolumabem bądź pembrolizumabem) lub wdrożenie leczenia skojarzonego za pomocą przeciwciał anty-CTLA-4 i anty-PD-1 (przy uwzględnieniu większej toksyczności i wyższych kosztów tego połączenia lekowego oraz ewentualnego wpływu ekspresji PD-L1 i stanu sprawności chorego). W przypadku stwierdzenia obecności mutacji BRAF u chorego na czerniaka przerzutowego leczeniem ukierunkowanym molekularnie z wyboru jest immunoterapia lub skojarzenie inhibitorów BRAF i MEK w pierwszej lub drugiej linii terapii. Do czynników doboru immunoterapii w pierwszej linii leczenia należą tzw. powolna progresja nowotworu i jego mniejsze zaawansowanie. Choć leczenie przeciwciałami anty-PD-1 wiąże się ze stosunkowo niewielkimi objawami ubocznymi, to wymaga doświadczenia, szczególnie w odniesieniu do specyficznych zdarzeń niepożądanych związanych z immunoterapią, w przypadku których wymagane jest przestrzeganie algorytmów postępowania. Problemem pozostaje nadal właściwa ocena odpowiedzi na leczenie, zwłaszcza wykluczenie tzw. pseudoprogresji choroby. Prezentowane w niniejszej pracy przypadki skupiają się właśnie na tych zagadnieniach, związanych z zastosowaniem inhibitorów punktów kontrolnych układu immunologicznego w terapii zaawansowanego czerniaka.