Leczenie ukierunkowane molekularnie chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca

Rak płuca stanowi najczęstszą przyczynę zgonów z powodu choroby nowotworowej zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet w Polsce i na świecie. Chorzy z rozpoznaniem niedrobnokomórkowego (NDRP) niepłaskonabłonkowego raka płuca, a także chorzy z nowotworem o nieokreślonym podtypie histologicznym (NOS) mogą odnieść korzyść z leczenia celowanego, ponieważ w tych typach nowotworów najczęściej stwierdza się obecność zaburzeń molekularnych, takich jak mutacja aktywująca w genie EGFR, rearanżacja genów ALK, ROS1 czy NTRK oraz mutacja w genie BRAF. Zaburzenia te są dodatnim czynnikiem predykcyjnym odpowiedzi na leczenie inhibitorami kinazy tyrozynowej. Podkreśla się konieczność oznaczeń molekularnych u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego niepłaskonabłonkowego raka płuca przed kwalifikacją do chemioterapii systemowej i w przypadku stwierdzenia zaburzeń molekularnych — zastosowania terapii celowanej w 1. linii leczenia