Porównanie pomiarów masy tłuszczu u młodych zdrowych kobiet z prawidłową masą ciała za pomocą impedancji bioelektrycznej i densytometrii

INTRODUCTION. Bioelectric impedance analysis (BIA) provides a fast, non-invasive, and repetitive method of body composition assessment. The aim of study was to assess the BIA utility for the fat mass estimation in young, healthy, normal-weight women in comparison with a reference method, dual X-ray absorptiometry (DXA). MATERIAL AND METHODS. The study was performed on 145 women aged 22&#8211;40 years (mean 31.5 &#177; 5 years) and normal body mass index (21.8 &#177; 1.7 kg/m2). Percentage of fat mass as well as fat mass and lean mass were measured by the Tanita BC 420 SMA analyzer (BIA) and LUNAR Prodigy densitometer (DXA). RESULTS. Mean percentage of fat mass was 32.05 &#177; 5.2% by DXA and 26.05 &#177; 5.1% by BIA (p < 0.02). Ninety-one (63%) and 57 (39.4%) women with percentage of fat mass >30% were identified by DXA and BIA, respectively (p < 0.01). Both methods of body composition assessment were correlated with regard to percentage of fat mass (r = 0.63; p < 0.001) and fat mass (r = 0.84; p < 0.001). BIA compared to DXA showed an excellent specificity (96%) but low sensitivity (35%) in identifying women with percentage of fat mass > 30%. CONCLUSIONS. The present results demonstrate that in young, healthy, normal-weight women percentage of fat mass measured by BIA is significantly lower than by DXA. In this group, BIA has an excellent sensitivity but poor specificity in identifying cases with percentage of fat mass > 30%. Endocrinology, Obesity and Metabolic Disorders 2010, vol. 6, No 4, 189-195WSTĘP. Impedancja bioelektryczna (BIA) to szybka, nieinwazyjna i powtarzalna metoda badania składu ciała. Celem pracy była ocena przydatności BIA do wyznaczania masy tłuszczu u młodych zdrowych kobiet z prawidłową masą ciała w odniesieniu do referencyjnej metody absorpcjometrii podwójnej energii promieni RTG (DXA). MATERIAŁ I METODY. Badaniami objęto 145 kobiet w wieku 22-40 lat (średnio 31,5 &#177; 5 lat) z prawidłowym wskaźnikiem masy ciała (21,8 &#177; 1,7 kg/m2). Procentową zawartość tłuszczu oraz masę tłuszczu i tkanek beztłuszczowych mierzono analizatorem składu ciała Tanita BC 420 SMA (BIA) oraz densytometrem LUNAR Prodigy (DXA). WYNIKI. Średnia procentowa zawartość tłuszczu wynosiła 32,05 &#177; 5,2% zmierzona metodą DXA oraz 26,05 &#177; 5,1% (BIA; p < 0,02). Badaniem DXA zidentyfikowano 91 kobiet (63%) z procentową zawartością tłuszczu powyżej 30%, natomiast w BIA 57 kobiet (39,4%; p < 0,01). Obie metody składu ciała były powiązane ze sobą w zakresie pomiarów procentowej zawartości tłuszczu (r = 0,63; p < 0,001) i jego masy (r = 0,84; p < 0,001). Impedancję bioelektryczną w porównaniu z DXA cechowała dobra swoistość (96%), ale niska czułość (35%) w identyfikowaniu kobiet z procentową zawartością tłuszczu powyżej 30%. WNIOSKI. Uzyskane wyniki wskazują, że u młodych, zdrowych kobiet z prawidłową masą ciała procentowa zawartość tłuszczu mierzona metodą BIA jest istotnie mniejsza niż w pomiarze DXA. W tej grupie osób BIA cechuje się dobrą swoistością, ale małą czułością w identyfikowaniu przypadków z odsetkiem zawartości tłuszczu poniżej 30%. Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2010, tom 6, nr 4, 189-19