Migrena: współczesne kierunki leczenia

Migrena jest przewlekłym schorzeniem neurologicznym objawiającym się głównie atakami silnych bólów głowy, z towarzyszącymi nudnościami oraz zwiększoną wrażliwością na bodźce zewnętrzne. Za nadmierną reaktywność neuronów, powodującą bóle migrenowe, odpowiadają czynniki genetyczne, jednak na ostateczną manifestację choroby wpływa również fenotyp. Zapadalność na tę chorobę w okresie roku wynosi około 13% i jest wyższa u kobiet. U pacjentów stwierdza się zwykle dysfunkcję neuropsychologiczną, a czasami dochodzi do wystąpienia przemijających neurologicznych objawów ogniskowych. W ostrej migrenie charakterystyczne objawy kliniczne są bardzo podobne, co jest warunkowane między mechanizmami leżącymi u ich podstawy. Wiele badań wskazuje na nadmierną reaktywność ośrodkowego układu nerwowego. Migrena nie jest chorobą ograniczającą się do samych ataków bólu jako takich. Wielu pacjentów zgłasza także wyczerpanie również między napadami. Skarżą się oni na upośledzenie codziennego funkcjonowania w najważniejszych obszarach życia i oczekują nowych sposobów leczenia. U młodych osób częstość napadów jest większa. Leczenie doraźne ostrego napadu migreny rutynowo powinno składać się z leku przeciwbólowego oraz przeciwwymiotnego. Nie należy wcześnie wprowadzać tryptanów do leczenia ostrego napadu migrenowego bólu głowy. W naturalnym przebiegu choroby zazwyczaj dochodzi do sytuacji, gdy leczenie doraźne napadów migreny staje się niewystarczające. Ważnym zagadnieniem są działania profilaktyczne, zarówno niefarmakologiczne, jak i przy użyciu leków. W bardziej złożonych przypadkach powinno się wdrożyć leczenie skojarzone. Nowe strategie łączenia istniejących leków mogą się niekiedy okazać bardziej efektywne niż próby wprowadzania nowych substancji leczniczych