Zespoły pozapiramidowe u osób w podeszłym wieku

Zespoły pozapiramidowe należą do jednych z najczęstszych zaburzeń neurologicznych wieku podeszłego. Zgodnie z powszechnie przyjętymi podziałami można wśród nich wyróżnić dwa podstawowe zespoły — hipokinetyczny i hiperkinetyczny. Dokładna klasyfikacja zależy od precyzyjnego opisu fenomenologii zaburzeń ruchowych, warunków aktywacji, lokalizacji oraz, co bardzo istotne, szczegółowej analizy danych z wywiadu i objawów współistniejących(stosowanie neuroleptyków, zaburzenia pamięci itp.). Kluczowym warunkiem optymalnego postępowania jest prawidłowe określenie klinicznej postaci zespołu, połączone ze skrupulatnym poszukiwaniem i identyfikacją etiologii. Zapadalność na parkinsonizm, w tym na chorobę Parkinsona, zdecydowanie zwiększa się z wiekiem; w populacji powyżej 65. roku życia jego rozpowszechnienie w Europie wynosi 2%. Dodatkowo, w krajach wysoko uprzemysłowionych parkinsonizm stanowi jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności u osób w podeszłym wieku. Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (4): 196–20