Pęknięta wewnątrzczaszkowa torbiel skórzasta — opis przypadku

Torbiel skórzasta (DC, dermatoid cyst) to najczęściej spotykana postać łagodnego nowotworu powstałego z dojrzałych, w pełni wykształconych komórek wywodzących się z listka ektodermalnego. Wewnątrzczaszkowe DC mogą pozostawać bezobjawowe, jednak w okresie dojrzewania zwiększają znacząco swoją objętość, co może powodować ucisk struktur sąsiadujących. Ich szybki wzrost może być przyczyną komplikacji związanych z pęknięciem torbieli oraz przedostaniem się jej zawartości do przestrzeni podpajęczynówkowej z wystąpieniem objawów neurologicznych. Torbiele skórzaste mózgu są zaburzeniami rozwojowymi, związa­nymi z nieprawidłową lokalizacją fragmentów ektodermy w kościach pokrywy czaszki, oponach, komorach lub podścielisku mózgowia. W obrębie głowy stanowią 0,3–1,0% wszystkich nowotworów wewnątrzczaszkowych. W pracy przedstawiono przypadek wewnątrzczaszkowej pękniętej DC u 18-letniego pacjenta, bez wcześniejszych objawów neurologicznych w wywiadzie. Pierwszą manifestacją DC był napad drgawkowy, następnie wystąpiły podwyższenie temperatury ciała, ogólne osłabienie, nudności i ból głowy. Na podstawie badań obrazowych ustalono rozpoznanie DC. Tomografia komputerowa (TK) jest czułym narzędziem w diagnostyce tej choroby, umożliwiając pomiary densyjności zmienionego chorobowo obszaru, który w tym przypadku ma charakterystykę odpowiadającą tkance tłuszczowej. W TK głowy DC jest silnie hipodensyjna, a także może zawierać nieregularne zwapnienia. W rezonansie magnetycznym, ze względu na zawartość tłuszczu, torbiele te są silnie hiperintensywne w obrazie T1-zależnym i wykazują stosunkowo niski sygnał w obrazie T2-zależnym. Sekwencje TSE i SE w czasach T1- i T2-zależnym oraz FLAIR i DWI są pomocne w potwierdzeniu rozpoznania DC, co umożliwia szybkie rozpoznanie i podjęcie skutecznego leczenia