Zespół obturacyjnego bezdechu sennego i niedoczynność tarczycy — przypadkowa zbieżność czy związek przyczynowo-skutkowy?

Częstość występowania zespołu obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) waha się od 4 do 7% u mężczyzn i od 2 do 5% u kobiet. Jest on przyczyną wielu poważnych następstw, takich jak: wypadki drogowe, powikłania sercowo-naczyniowe, a rosnąca zachorowalność i śmiertelność, sprawiają, że staje się jednym z głównych problemów zdrowotnych. Oprócz otyłości (głównego czynnika ryzyka dla OBS) ujawnieniu tego fenotypu sprzyja niedoczynność tarczycy. Mimo że wydaje się ona uznanym czynnikiem ryzyka OBS, niektórzy autorzy sugerują brak klinicznie istotnego związku. Zaobserwowano jednak zwiększoną częstość występowania niedoczynności tarczycy u pacjentów z OBS, ale dane epidemiologiczne są ograniczone. Zdecydowanie mniej wiadomo o subklinicznej niedoczynności tarczycy u pacjentów z OBS. Jeśli jawna i subkliniczna niedoczynność tarczycy w tej grupie pacjentów jest co najmniej tak samo częsta, jak w populacji ogólnej, zasadne wydaje się badanie pacjentów w kierunku niedoczynności tarczycy, ponieważ skuteczne leczenie może zmniejszyć zaburzenia oddychania podczas snu. Niestety, ten korzystny efekt stwierdzono tylko w kilku badaniach na niewielkiej liczbie pacjentów z niedoczynnością tarczycy. Mimo braku międzynarodowych wytycznych oraz dużych, wieloośrodkowych badań, autorzy niniejszej pracy uważają jednak, że przesiewowe badania TSH mogą się okazać korzystne dla sporej grupy pacjentów z OBS.