Otyłość a astma oskrzelowa — czy istnieje odrębny fenotyp astmy?

Asthma and obesity have a considerable impact on public health and their prevalence has increased in recent years. Numerous large cross-sectional and prospective studies performed in adults, adolescents, and children throughout the world supports the hypothesis that obesity is an independent risk factor for asthma. The pathogenetic basis for asthma and obesity associations in humans is not well established. Obesity is capable of reducing pulmonary compliance, lung volumes, and the diameter of peripheral respiratory airways, and may influence on airway hyperresponsiveness. The increase of adipose tissue in obese subjects leads to a systemic inflammatory state, which produces a rise in the serum concentrations of several pro-inflammatory cytokines, chemokines and adipokines. The proinflammatory adipokines (leptin, resistin) and antiinflammatory (adiponectin) may be causally associated with asthma, however human studies are inconclusive. Obese asthma patients very often demonstrate increased asthma severity and relative corticosteroid resistance. Some studies suggest improvements in the disease with weight loss in obese asthma patients. Recently published data suggest that obese asthma patients may represent a distinct phenotype of asthma.Zarówno astma oskrzelowa, jak i otyłość, których częstość występowania wzrasta w ostatnich latach, stanowią istotny problem zdrowotny. Wyniki licznych badań przekrojowych i prospektywnych przeprowadzonych w grupie dorosłych osób, a także dzieci i młodzieży, wspierają hipotezę, że otyłość jest niezależnym czynnikiem ryzyka rozwoju astmy. Podstawy związków patogenetycznych astmy z otyłością nie są jednak dokładnie poznane. Otyłość może wpływać na zmniejszenie podatności płuc, objętości płucnych i średnicy obwodowych dróg oddechowych, a także na nadreaktywność oskrzeli. Zwiększenie ilości tkanki tłuszczowej u otyłych osób prowadzi do systemowego stanu zapalnego i zwiększenia stężenia w surowicy krwi wielu prozapalnych cytokin, chemokin i adipokin. Zarówno prozapalne adipokiny (np. leptyna, rezystyna), jak i przeciwzapalne adipokiny (np. adiponektyna) mogą mieć związek przyczynowy z astmą oskrzelową, ale wyniki badań na ten temat u ludzi są niejednoznaczne. U otyłych chorych na astmę oskrzelową często występuje cięższa postać choroby i częściowa oporność na inhalacyjne glikokortykoidy. Wyniki niektórych badań wskazują na poprawę kontroli astmy po redukcji masy ciała u otyłych chorych. Autorzy najnowszych publikacji sugerują, że astma u otyłych osób może stanowić odrębny fenotyp