Stężenie tlenku azotu w wydychanym powietrzu u chorych na zapalenie przełyku

Introduction: Assessment of nitric oxide (NO) concentration in exhaled air is broadly used to monitor the airway inflammation in asthma. High level of NO are also observed in paranasal sinuses and gastrointestinal tract (GT). The intact esopahageal sphincters are responsible for maintain the NO within the GT. It is not known how much the GT and especially esophageal motility disorders can affect the FeNO measurements. The aim of the study was to asses if the gastroesophageal reflux disease has any impact on level of NO in exhaled air in patients who do not suffer from any airway disease. Material and methods: In 51 patients, in whom asthma, nasal polyps or atopy were excluded, gastroscopy with biopsy was performed. In 13 of them no esophageal pathology was found and they were considered as the control group. In the other 38 patients the esophagitis was diagnosed based on Los Angeles classification. Results: The concentration of NO in exhaled air in patients with endoscopical gastro-esophageal changes did not differ significantly from the NO concentration in patients without inflammatory changes in stomach and esophagus (p = 0.68). Moreover, the presence of hiatal hernia did not affect the FeNO (p = 0.67). There was also no significant dependence between NO level and infection with Helicobacter pylori (p = 0.18). Conclusions: The gastroesophageal pathologies did not significantly affect NO concentration in exhaled air. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 4: 272–277Wstęp: Ocena stężenia tlenku azotu (NO) w wydychanym powietrzu służy do monitorowania u chorych na astmę procesu zapalnego występującego w oskrzelach (FeNO). Wysokie stężenia tlenku azotu są stwierdzane również w obrębie zatok i w przewodzie pokarmowym. Prawidłowo funkcjonujące zwieracze przełyku mają zabezpieczać przed tlenkiem azotu pochodzącym z przewodu pokarmowego. Do tej pory nie było wiadomo, jaki wpływ na pomiar FeNO mają schorzenia przewodu pokarmowego, a szczególnie zaburzenia motoryki przełyku. Celem badania było wykazanie, czy choroby żołądka, a zwłaszcza przełyku, są w stanie w sposób istotny wpłynąć na stężenie tlenku azotu w wydychanym powietrzu u osób, u których nie występują schorzenia układu oddechowego. Materiał i metody: Gastroskopię z pobraniem wycinka z przełyku i żołądka wykonano u 51 pacjentów, u których wykluczono astmę, nieżyt nosa oraz atopię. U 13 z nich nie stwierdzono nieprawidłowości w obrębie przełyku. Chorzy ci stanowili grupę kontrolną. U pozostałych 38 badanych nasilenie stanu zapalnego przełyku było oceniane według skali Los Angeles. Wyniki: Stężenie tlenku azotu w wydychanym powietrzu w grupie chorych ze zmianami zapalnymi przełyku (p = 0,68), jak również żołądka nie różniło się istotnie od stężenia NO w grupie chorych bez zmian zapalnych. Również obecność przepukliny przełykowej nie wpływała istotnie statystycznie na stężenie FeNO (p = 0,67). Nie stwierdzono także istotnie statystycznej zależności stężenia NO w wydychanym powietrzu od infekcji bakterią Helicobacter pylori (p = 0,18). Wnioski: Patologie w zakresie żołądka i przełyku nie wpływają w istotny sposób na stężenie tlenku azotu w wydychanym powietrzu. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 4: 272–27