Problemy pielęgnacyjne u biorców przeszczepu nerki w podeszłym wieku

Starzejąca się populacja naszego kraju oraz liberalizacja kryteriów kwalifikacji pacjentów z przewlekłą chorobą nerek do leczenia nerkozastępczego sprawiają, że coraz większej liczbie chorych w podeszłym wieku proponuje się przeszczepie nerki. W badaniach naukowych stwierdzono, że przeżywalność starszych biorców jest dobra, a przeżywalność nerek jest porównywalna z osiąganą u młodszych biorców. Pacjenci po przeszczepieniu nerki w podeszłym wieku mają zazwyczaj dłuższą i zdecydowanie lepszą jakość życia w porównaniu z pacjentami leczonymi dializą. Jest to bez wątpienia sukces współczesnej medycyny. Należy jednak uwzględnić fakt, że biorcy przeszczepu nerki w podeszłym wieku stanowią szczególną grupę pacjentów obciążonych wieloma współistniejącymi chorobami (cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, nasilona miażdżyca), które utrudniają osiągnięcie trwałego sukcesu terapeutycznego. Według procedury przedtransplantacyjnej przed zakwalifikowaniem pacjenta do zabiegu przeszczepienia nerki należy wykonać szczegółowe badania diagnostyczne wykluczające potencjalne przeszkody uniemożliwiające wykonanie zabiegu. Proponując pacjentowi w podeszłym wieku transplantację nerki, warto również zwrócić uwagę na jego potencjał psychofizyczny (wzrok, słuch, pamięć, zdolność do samoopieki, chęć współpracy, percepcja) oraz możliwość pomocy ze strony najbliższych jako niezbędny element w radzeniu sobie w życiu z trudami choroby. Wszystkie te czynniki mają znaczący wpływ na powodzenie przeszczepu nerki u starszych biorców w aspekcie długoterminowym. Niniejszy artykuł przedstawia charakterystykę przewlekłej choroby nerek w odniesieniu do opisywanej grupy pacjentów, najczęściej obserwowane problemy pielęgnacyjne w opiece bezpośredniej, a także sposoby ich rozwiązywania. Ponadto, artykuł ten urozmaicono opisem dwóch przypadków nawiązujących do jego treści. Forum Nefrologiczne 2010, tom 3, nr 3, 222-23