Leczenie nerkozastępcze dziecka urodzonego ze schyłkową niewydolnością nerek oraz ciężką wadą serca

Terapia nerkozastępcza jest leczeniem, które razpodjęte, musi być kontynuowane do końca życia.Dializoterapia najmłodszych dzieci może się wiązaćz ich długotrwałym cierpieniem fizycznym, a takżecierpieniem psychicznym pacjenta i jego rodziny.Rozpoczynanie jej u noworodków i niemowląt budziwątpliwości natury etycznej, szczególnie w przypadkachwspółistnienia wad kilku narządów.Opis przypadku dotyczy chłopca urodzonego z obustronnądysplazją torbielowatą nerek i zwężeniemmoczowodu prawego oraz ze współistniejącą wadąserca — tetralogią Fallota.Z powodu zaawansowanej niewydolności nerekchłopiec rozpoczął leczenie nerkozastępcze metodądializy otrzewnowej w pierwszym tygodniu życia.Ze względu na szybko powiększające się torbielewymagał pilnego usunięcia niewydzielającej nerkilewej. Jednoczasowe odbarczenie nerki prawej poprzezwykonanie przetoki moczowodowo-skórnejpoprawiło diurezę, ale nie umożliwiło zaprzestaniadializoterapii. W pierwszych miesiącach życia standziecka był ciężki z powodu współistniejącej wadyserca, kilkakrotnie wykonywanych zabiegów operacyjnych,w tym kardiochirurgicznych oraz okresowychtrudności technicznych w prowadzeniudializy otrzewnowej. Po udanej całkowitej korekcjiwady serca, po 6 miesiącach hospitalizacji możliwebyło wypisanie dziecka do domu i kontynuowanieleczenia w trybie ambulatoryjnym. Stosowana automatycznadializa otrzewnowa była skutecznie prowadzonaprzez okres 4 lat do momentu transplantacjinerki. Jednocześnie prowadzono intensywneleczenie żywieniowe, które pozwoliło na osiągnięcieprzed transplantacją wagi i wzrostu odpowiadającychwartościom odpowiednio 50 i 25 percentyla.Osiągnięcie w przedstawionym przypadkuzadowalających efektów leczenia kardiologicznegoi nerkozastępczego zachęca do podejmowania próbprzewlekłego leczenia wybranych noworodków urodzonychz ciężkimi wadami nerek i serca