Woda jako toksyna mocznicowa?

Według klasycznej definicji opartej na charakterystyce fizykochemicznej, toksyny mocznicowe to substancje o określonej masie cząsteczkowej, gromadzone w organizmie w związku z ubytkiem filtracji kłębuszkowej, które można usuwać w czasie zabiegu dializy lub technik alternatywnych. Woda jest integralną substancją stanowiącą przeciętnie 60% masy ciała człowieka, warunkującą utrzymanie stałości środowiska wewnętrznego organizmu ludzkiego. Woda, w uproszczonym ujęciu, jest substancją, która gromadząc się w nadmiarze w przestrzeni śródnaczyniowej oraz śródmiąższowej, powoduje bardzo groźne następstwa w postaci obrzęku tkanek obwodowych i płuc, nadciśnienia tętniczego. Należy ją usuwać w celu zapewnienia normowolemii. Dlatego powinno się ją uważać za klasyczną toksynę mocznicową. W codziennej praktyce klinicznej należy wnikliwie kontrolować stan nawodnienia z zastosowaniem badania klinicznego, badań obrazowych (zdjęcie RTG, tomografia komputerowa) oraz metod oceny wielkości przedziałów wodnych (TBW, ECW, ICW), z których największe zainteresowanie budzi wśród badaczy bioimpedancja elektryczna