Kolka jelitowa w praktyce pediatrycznej

Kolka niemowlęca jest jednym z częstszych powodów zgłaszania się rodziców do lekarza. Mimo łagodnego przebiegu choroby oraz tendencji do samoograniczenia stanowi poważny problem w kontakcie między rodzicami i dzieckiem. Kolka jelitowa należy do czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego wczesnego okresu niemowlęcego. Według definicji jest to stan nasilonego niepokoju i niedającego się ukoić płaczu, zazwyczaj obserwowany w godzinach wieczornych. Nie ustalono etiologii kolki jelitowej; w patogenezie rozważa się między innymi alergię pokarmową, nietolerancję laktozy, zaburzenia funkcjonowania mikroflory jelitowej, niedojrzałość układu nerwowego, negatywny wpływ dymu papierosowego, nieprawidłową technikę karmienia oraz czynniki psychospołeczne. W leczeniu stosuje się metody behawioralne, naukę prawidłowej techniki karmienia dziecka, herbaty ziołowe. U kobiet karmiących piersią zaleca się wyeliminowanie z diety matki wzdymających warzyw i owoców, kofeiny, ostrych przypraw oraz czekolady. W przypadku udokumentowanego podejrzenia alergii na białka mleka krowiego jest zalecana eliminacja mleka i jego przetworów z diety matki karmiącej lub stosowanie mieszanek mlekozastępczych u niemowląt karmionych sztucznie. W leczeniu farmakologicznym powszechnie stosuje się preparat trymebutyny i simetikonu oraz suplementację laktazą, jednak w badaniach udokumentowano korzystny wpływ na ustąpienie dolegliwości jedynie w stosunku do trymebutyny. Forum Medycyny Rodzinnej 2010, tom 4, nr 6, 408-41