Skojarzone leczenie nefropatii cukrzycowej inhibitorami ACE i lekami blokującymi receptor angiotensyny - metaanaliza

AIMS. Angiotensin-converting enzyme inhibitors (ACEIs) and angiotensin receptor blockers (ARBs) prevent the progression of diabetic nephropathy (DN). Studies suggest that combination renin-angiotensin-aldosterone system (RAAS)-inhibiting therapy provides additive benefit in DN. However, these studies are small in size. We performed a meta-analysis of studies investigating combination therapy for DN. METHODS. Studies were identified through a search of MEDLINE, EMBASE, CINAHL and the Cochrane Database. All trials involving combined ACEI and ARB for slowing progression of DN were included. The primary end point was 24- Blood pressure, serum potassium and glomerular filtration rate (GFR) were secondary end points. RESULTS. In the 10 included trials, 156 patients received ACEI + ARB and 159 received ACEI only. Most studies were 8&#8211;12 weeks in duration. Proteinuria was reduced with ACEI + ARB (p = 0.01). This was associated with significant statistical heterogeneity (p = 0.005). ACEI + ARB was associated with a reduction in GFR [3.87 ml/min (7.32-0.42); p = 0.03] and a trend towards an increase in serum creatinine (6.86 umol/l 95% CI: -0.76-13.73; p = 0.09). Potassium was increased by 0.2 (0.08-0.32) mmol/l (p < 0.01) with ACEI + ARB. Systolic and diastolic blood pressure were reduced by 5.2 (2.1-8.4) mm Hg (p < 0.01) and 5.3 (2.2-8.4) mm Hg (p < 0.01), respectively. CONCLUSIONS. This meta-analysis suggests that ACEI + + ARB reduces 24-h proteinuria to a greater extent than ACEI alone. This benefit is associated with small effects on GFR, serum creatinine, potassium and blood pressure. These results should be interpreted cautiously as most of the included studies were of short duration and the few long-term studies (12 months) have not demonstrated benefitWSTĘP. Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) i blokery receptora angiotensyny (ARB) zapobiegają progresji nefropatii cukrzycowej (DN). Wyniki badań sugerują, że połączenie układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) i czynników hamujących działa addytywnie w procesie leczenia DN. Ponieważ badania te obejmowały niewielkie grupy chorych, autorzy niniejszej pracy przeprowadzili metaanalizę prób dotyczących leczenia skojarzonego DN. METODY. Badania do metaanalizy wybrano na podstawie baz danych MEDLINE, EMBASE, CINAHL i Cochrane. Włączono wszystkie próby dotyczące skojarzonego leczenia za pomocą ACEI i ARB. Głównym punktem końcowym było dobowe wydalanie białka z moczem, a dodatkowe punkty końcowe obejmowały: wartości ciśnienia tętniczego, stężenia potasu we krwi i współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR). WYNIKI. W 10 włączonych do analizy badaniach 156 chorych otrzymało ACEI i ARB, a 159 jedynie ACEI. Większość badań trwało 8-12 tygodni. U osób leczonych ACEI i ARB uzyskano zmniejszenie proteinurii (p = 0,01), co wiązało się ze znaczną statystyczną heterogenicznością (p = 0,005). Terapia ACEI i ARB była związana ze zmniejszeniem GFR [3,87 ml/min (7,32-0,42); p = 0,03] i tendencją do wzrostu stężenia kreatyniny w surowicy (6,86 umol/l 95% CI -0,76-13,73; p = 0,09). Stężenie potasu zwiększyło się o 0,2 (0,08-0,32) mmol/l (p < 0,01) u chorych leczonych ACEI i ARB. Skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi obniżyło się odpowiednio o 5,2 mm Hg (2,1-8,4) (p < 0,01) i 5,3 mm Hg (2,2-8,4) (p < 0,01). WNIOSKI. Wyniki metaanalizy sugerują, że łączne stosowanie ACEI + ARB w większym stopniu zmniejsza 24-godzinne wydalanie białka z moczem niż przyjmowanie jedynie ACEI. Korzystne efekty terapii skojarzonej są wynikiem niewielkiego wpływu leków na GFR, stężenie kreatyniny i potasu w surowicy oraz ciśnienie tętnicze. Rezultaty te należy interpretować ostrożnie, ponieważ większość analizowanych badań charakteryzowała się krótkim czasem obserwacji, a w kilku długoterminowych próbach (12 miesięcy) nie wykazano korzystnego wpływu leczenia